பரணறையில் நன்னாரி மணம்

    பிச்சைமணி எ பிச்சைமணி ராமனாதனுக்கு, வரும் புதன்கிழமை எண்பது வயதாகப் போகிறது. மூன்று பிள்ளைகள், இரண்டு பெண்கள், எட்டு பேரக்குழந்தைகள் என்று நெருங்கிய அன்பருவிக் குடும்பம் இருந்தாலும், அவர் விரும்பி நனைவதும் நிறைவடைவதும் மனைவி ராஜி எ ராஜேஸ்வரியின் காதலில் மட்டுமே.

இன்று நேற்றல்ல, திருமணமான அறுபத்தொரு வருடங்களில், ராஜியின் கை விரலைப் பிடித்தபடி பிச்சைமணி உறங்கத் தவறியதில்லை - ராஜியை முகத்துக்கு நேரே வரச்சொல்லி விழிக்கத் தவறியதில்லை. ராஜியைக் கிண்டல் செய்யாமல் உடன் இருந்தப் பொழுதுகளைக் கழித்ததில்லை - ராஜியை எண்ணி அழாமல் தனிமையைக் கழித்ததும் இல்லை. ராஜி அவரைக் கண்மணி என்று அழைப்பார். கோபம் வரும் போது மட்டும் மணீ. பிச்சைமணிக்குக் கோபம் வந்தாலும் வராவிட்டாலும் ராஜி தான்.

ராஜிக்கு அடுத்தபடியாக பிச்சைமணிக்குப் பிடித்தது பரணறை. நூற்றைம்பது வருடப் பூர்வீகச் சொந்த வீட்டுக் குறுகல் பரணில் ஏறி இறங்க முடியவில்லை என்று பத்து வருடங்களுக்கு முன், கீழே கார் பார்க்கிங் கட்டிய போது, மேலேயிருந்த பெரிய அறைகள் இரண்டை ஒன்றாக்கி வெளிச்சத்துக்கு ஜன்னல்கள் அமைத்து அடுக்குத்தட்டுகள் கட்டி, பரணிலிருந்த பொருட்களையெல்லாம் அறைக்கு மாற்றியிருந்தார்.

பரண் ரூமுள் கதவடைத்துத் தொலைந்து போவது அவருக்கு மிகவும் பிடித்த செயல். ராஜி-பரணறை என்ற வரிசையில் இதுவரை வாழ்ந்த பிச்சைமணி, இன்னும் இரண்டே நாளில், ராஜியை விடப் பரண் ரூம் மேலானது என்றத் திடுக்கிடும் முடிவுக்கு வரப்போவதை ராஜி உணர வாய்ப்பிருந்தால் இந்தக் கதை வேறு விதமாக முடிந்திருக்கும்.

    கண்மணியின் எண்பது வயது நிறைவைக் கொண்டாட அண்மையிலிருந்தும் அமெரிக்கா ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்தும் பெண், பிள்ளை, பேரக்குழந்தைகள் வரப்போகிறார்கள் என்று ராஜி முனைப்போடு இருந்தார். அடையாறு வரலட்சுமி சிஸ்டர்ஸ் கேடரிங்கிலிருந்து வந்திருந்த இருவருக்கும் என்னென்ன அலங்காரம், சமையல், இனிப்பு கார வகைகள் செய்ய வேண்டும் என்று விளக்கிக் கொண்டிருந்தார்.

"உங்க மெனு எல்லாம் இருக்கட்டும்.. இது எங்க பக்சன்.. செலவானாலும் பரவாயில்லை, எங்க விருப்பத்துக்குத் தான் செய்யணும், சம்மதமா?". இடையே தொலைவாகப் பார்த்து உரக்க, "கண்மணி, குளிச்சுட்டு வந்துருங்க.. உங்களால பசி தாங்க முடியாது"

"..ஓமப்பொடி யாருக்குமே பிடிக்காது, வேண்டாம்.. தீபாவளி மிக்சர் மாதிரி நிறைய பண்ணிடுங்க. பாயசம், ஸ்வீட் மட்டும் நாலு வகை.. ஆமா.. எங்க குடும்பம் அப்படி. பெரிய பையனுக்கு முந்திரிப்பருப்பை அள்ளிப் போட்டு சேமியா பால் பாயசம் வேணும். தேங்காய்ப்பால் பாயசம் இருந்தா சின்னவனுக்கு வேறெதுவுமே வேண்டாம். கடைக்குட்டிப் பொண்ணுக்கு முந்திரி ஏலக்காய் இல்லாம திராட்சை மட்டும் கொஞ்சமா போட்டு ஜவ்வரிசி பால் பாயசம். அமெரிக்கப் பேரக் குழந்தைகளுக்கு பாதுஷா பிடிக்கும். ஆஸ்திரேலியக் குழந்தைகளுக்கு ஜாங்கிரி, அதிரசம். பம்பாய் பேரக் குழந்தைகளுக்கு பாதாம் அல்வா. உள்ளூர் குழந்தைகளுக்கு லட்டு, மேங்கோ குல்பி". இடையே, "கண்மணி, குளிச்சு சாப்பிட வாங்க"

"..இவருக்கு சர்க்கரை கம்மியா கல்கண்டு போட்டு பருப்பு பாயசம் நானே வச்சுருவேன். நாலு பலாச்சுளையைத் துண்டு போட்டு பாயசத்துல ஊறவச்சு, பொறிச்ச அப்பளத்தோட.. என் கையால செஞ்சு கொடுத்தா தான் அவருக்குப் பிடிக்கும். உர்ருனு ஸ்டீம் எஞ்சினாட்டம் குடிச்சுட்டு கொஞ்சம் கூட கூச்சம் இல்லாம எல்லார் எதிர்லயும் என்னைக் கட்டிப் பிடிச்சு இளிப்பாரு". இடையே, "எங்கே போனாரு இந்த மனுசன்?"

"..சாப்பாட்டுல நிச்சயம் வாழைத்தண்டு தயிர்க்கூட்டு இருக்கணும், அதிகமாகவே செஞ்சுடுங்க, அது எங்க குடும்ப ஐட்டம்.. மறந்துட்டனே.. ரெண்டாவது பையனுக்கும் மாப்பிள்ளைகளுக்கும் உப்பு, இனிப்புக் கொழுக்கட்டை வேணும். கொழுக்கட்டை தொட்டு குழம்பு ரசம் சாப்பிடுற ஜாதில பொறந்தவர் எங்க பெரிய மாப்பிள்ளை. அப்புறம் காலை டிபனுக்கு இட்லி, தேங்காய் சட்னி செஞ்சுருங்க.. வடைக்குப் பதிலா மைசூர் போண்டா செஞ்சுருங்க". இடையே, "கண்மணி, குளிச்சு சாப்பிட வாங்க, நேரமாயிடுச்சு.. அப்பல்லேந்து கூப்பிட்டிருக்கேன் பாருங்க.."

"..அதெல்லாம் வேணாம். சடங்குல இவருக்கு நம்பிக்கையில்லே. ரெண்டு சின்ன ரோஜா மாலை வாங்கிடுங்க. என் பையன் எங்களுக்காக க்ரிஸ்டல் போட்டோ மாலை ரெண்டு செஞ்சு எடுத்துட்டு வரானாம்.. அதைத்தான் மாத்திக்கணுமாம். ஏழைத் தம்பதிங்க ஐம்பது பேர் வருவாங்க.. துணி பணம் பாத்திரம் நகை கொடுத்து கௌரவம் செய்யப் போறோம். என் மூத்த பொண்ணு வீணை வாசிப்பா.. வீணை கேட்கறது அவருக்குப் பிடிக்கும். பேரப் பசங்கல்லாம் சேர்ந்து.. சர்ப்ரைஸ் நாடகம் போடுறாங்களாம் தாத்தா பாட்டிக்காக. நான் வழக்கமா செய்யுற பத்து நிமிச பூஜை.. அரை மணி சுந்தர காண்டம் உரக்கப் படிப்பேன். அப்புறம் சமபந்தி சாப்பாடு.. அவ்வளவு தான் பங்சன்". இடையே, "மணி, பரண் ரூமை விட்டு வெளிய வாங்க.. கூப்பிடுறேனில்லே?"

"..சிம்பிளா அலங்காரம் பண்ணிடுங்க. எல்லாமே இந்த ரெண்டு ஹால்ல நடத்துறதா இருக்கோம். இத்தனை பெரிய பூர்வீக வீட்டுல செய்யாம? கிச்சனுக்குப் பக்கத்துல இருக்குதே அந்த இடம்.. இவங்கப்பா காலத்துல பெட்ரூமா இருந்தது.. அங்கே தான் கண்மணி பொறந்தார்.. அதை அலங்காரம் பண்ணிடுங்க". இடையே, "மணி.. நேரமாகுது.. மறுபடி மதியம் பரண் ரூமுக்குப் போலாம்.."

"..மறக்காம எல்லாம் எடுத்து வந்துருங்க.. எங்க பசங்க ஞாயிறு காலைல வந்துருவாங்க.. அதுக்குள்ளாற முடிக்கப் பாருங்க.. குழந்தைங்க வந்தாங்கன்னா வேலை செய்ய விடமாட்டாங்க.. ரைட்டு, போயிட்டு வாங்க". வந்தவர்களை அனுப்பிவிட்டு, "மணீ...மணீ...".

    பரண் ரூம் கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த பிச்சைமணியின் நடையில் ஒரு நடனம் இருந்தது. மனைவியைப் பார்த்த பார்வையில் ஒரு வேகம் இருந்தது.

ராஜியின் கோபம் சற்றே சாம்பல் பூத்தது. "சாருக்கு என்ன ஆச்சு? ஒரே ஆட்டமா இல்லே இருக்கு..?"

"சேர்ந்து ஆடுறியா? கொண்டாட்டமா இருக்குமடி குட்டி.." என்று ராஜியை நெருங்கினார்.

கணவனின் முகத்தைத் தள்ளிவிட்ட ராஜி, மூக்கை விட்டு விட்டு உறிஞ்சினார். மோப்பம் பிடிப்பது போல். பிச்சைமணியின் முகத்தில் ஒரு வாடை வீசியதை அறிந்தார். "என்ன வாடை அது?"

"ஒண்ணுமில்லையே?"

"நிச்சயமா வாடை... இங்க வாங்க.. ம்ம்.. வந்து வந்து.. நன்னாரி வாசனை.. நன்னாரியே தான்.. பரண் ரூமில் ஏது நன்னாரி?"

"கரெக்டா கண்டுபிடிச்சிட்டியா? என் தங்கக்கட்டி, ராஜிக்குட்டி.." என்ற பிச்சைமணி, கைகளை விரித்தார். "முகந்து பாரு" என்றார். பிறகு இரண்டு கைகளையும் தேய்த்து காற்றில் வீசி விரித்தார். இளம் நன்னாரி வேர்மணம் அவர்களைச் சுற்றி இனிமையாகப் பரவியது. "மேஜிக்! கோவில் தெரு சீதம்மா பழக்கடையில சர்பத் சாப்பிடுவோமே ஞாபகமிருக்கா? அதே தான்.."

"உளறாதீங்க.. சீதம்மா பழக்கடை மூடி அம்பது வருசமாவது இருக்கும். எங்கே போயிட்டு வந்தீங்க காலைல? எனக்குத் தெரியாம எதையாவது வாங்கினீங்களா?"

"சே..சே.. காலைலந்து பரண் ரூம்ல தானே இருக்கேன்.. உனக்குத் தெரியாதா ராஜி?"

"ஸ்ரீராமா! இந்த மனுசனுக்கு புத்தி பேதலிக்குதா?" எங்கோ உத்தரத்தைப் பார்த்துக் கேட்டார் ராஜி. பதில் வராததால் பிச்சைமணியிடம், "காலங்காலைல இப்படிக் கோளாறு பண்றீங்களே? பரண் ரூம்ல சீதம்மா வந்து உங்களுக்கு நன்னாரி சர்பத் தந்தாளா?"

"சர்க்கரைத்தேன் நீயிருக்க சர்பத்து தேவையில்லை.." என்றுக் கவிதையாகச் சிரித்தார் பிச்சைமணி. கோபத்துடன் ஒதுங்கிய மனைவியை இழுத்துப் பிடித்தார். "மாதரசே.. என் மனையாளே.. மாங்காய்ப் பாலுண்டு மலைமேல் இருப்போர்க்குத் தேங்காய்ப் பால் ஏதுக்கடி?" என்று ராஜியின் கைகளைப் பிடித்தபடி அவரைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தார். ராஜியின் எரிச்சல் அதிகமாவதை உணர்ந்து அமைதியானார். "சர்பத் இல்லடி சகியே, தண்ணி. வெறும் நன்னாரித் தண்ணி. ஆனா சீதம்மா கொடுத்தா. அள்ளி அள்ளி கொடுத்தா. என்னை நம்பு.. பானையில ஒரே ஒரு கரும்புத் துண்டை தோல்சீவி.. வெட்டிவேர், நன்னாரி, இஞ்சி கலந்து ஊற வச்சிருக்கா... பழைய பாலாத்துத் தண்ணி.. சில்லுனு வாசமா இருக்கு.. மண் குவளைல தருவா ஞாபகமிருக்கா? குவளையெல்லாம் வேணாம், கைலயே ஊத்து சீதம்மா மாயம்மானு சொல்லி ரெண்டு கைலயும் அள்ளிக் குடிச்சேன்.. கொஞ்சம் மேலே சிந்திருச்சு..". முறைத்த மனைவியைப் பொருட்படுத்தாமல், "..என்னா சாமி ரொம்பக் களைச்சு வந்திருக்கியானு கேட்டா.. ஆமாம் சீதம்மா, ரொம்பக் களைச்சிருக்கேன்.. எப்ப ஓயும்னு தெரியலே.. ஆயாசமா இருக்குது.. இன்னும் கொஞ்சம் தரியானு கேட்டு மறுபடி ரெண்டு கை நிறையக் குடிச்சேன்.. உன்னைப் பத்தியும் கேட்டா.. உனக்காக குண்டுமல்லிப்பூ வச்சிருக்குறதா சொன்னா.. உன்னோட கொலுசு சத்தம் கூட ஞாபகம் வச்சிருக்கா.. உனக்குப் பிடிச்ச கோலி பன்னீர் சோடா ஒரு அடுக்கு கட்டறதா சொன்னா.. வரியா ராஜி? நீயும் நானும் சேர்ந்து சீதம்மா கடைக்குப் போகலாம் வாயேன்.."

"மணீ.. வயசுக்குத் தகுந்தாப்புல நடக்க வேணாமா? எண்பது வயசானாப்புலயா நடக்குறீங்க?"

"சத்தியமாடி ராஜி.. பரண் ரூம்ல தான் இருந்தேன்.. என் கூட வாயேன்.. அங்க ஒரு அதிசயம் இருக்கு. சொன்னா நம்ப மாட்டே"

"போதும்.. அந்தக் குப்பைக் கூளத்துல நான் காலடி கூட வைக்க மாட்டேன்.. நூறு வருஷக் குப்பையை அள்ளி வச்சுக்கிட்டு நாள் முழுக்க உக்காந்திருக்கீங்களே.. சே..சே.. குளிச்சுட்டு வாங்க.. நன்னாரி வாசனை வருதே தவிர என்ன கஷ்டமோ என்னவோ? செத்த மூஞ்சுறாக்கூட இருக்கலாம்.."

பிச்சைமணியின் முகம் வாடியது. "என்ன ராஜி இப்படிப் பேசுறே? இது.. அசல் சீதம்மாள் கையால கரைச்சுக் கொடுத்த அசல் நன்னாரி.."

"சரி..சரி.. முதல்ல குளிச்சுட்டு வாங்க.. ஒரு நாள் இல்லே ஒரு நாள் பரண் ரூம்ல இருக்குறதையெல்லாம் காயலான் கடைலப் போடப் போறேன்.. இல்லே கொளுத்திடப் போறேன்.. அப்பத்தான் நீங்க தேறுவீங்க.." என்ற ராஜியை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தார் பிச்சைமணி. அதிர்ச்சியைத் தொடர்ந்து அவர் முகத்தில் பயம் படர்ந்தது. "வேணாம் ராஜி, அதை மட்டும் செஞ்சுராதே.." என்ற அவர் குரலில் நடுக்கம் இருந்தது.


தொடரும் ►