2015/04/18

சூதாடிப் பிழை


இக்கதையைத் தொடக்கத்திலிருந்து படிக்காமல்,
கடைசி வரியை முதலில் படிப்பவர்கள் வாயிலும் மூக்கிலும் சிவப்பாகத் திரவம் ஏதேனும் வரலாம்.



    டியிறங்கும் பொழுது கவனித்தேன். நீச்சல் குளத்தில் நாலைந்து பேர் இருந்தார்கள். இரண்டு பேராவது பெண்கள் போலிருந்தார்கள். கவனித்தபடி இறங்கினேன்.

விரிசல் விழாத கான்க்ரீட் தரையின் நடுவே விரித்து வைத்தக் குடை வடிவில் அழகான நீச்சல் குளம். குளத்தையொட்டி ஏழெட்டு சாய்வு நாற்காலிகள். அருகே ஏழெட்டு வட்ட மேசைகள்.

தோளில் இருந்த டர்கி துண்டை அருகே இருந்த மேசையில் வைத்து, ஒரு சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்தேன். கால்களை உயர்த்தி நீட்டிக் கொண்டேன், ஆகா! சுகம்! கைக்கடிகாரத்தைப் பார்த்தேன். பகல் தூக்கத்தில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை.

மதியம் சரியானச் சாப்பாடு. ஒரு கட்டு கட்டியதை எண்ணி நிறைவோடு.. என் திறந்த வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டபோது அருகே நிழலாடியது. என்னைப் போல் ஒருவர்.

மேல் துண்டை எறிந்து விட்டு என்னருகே இருந்த சாய்நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டார். பட்டுக் கால்சட்டை அணிந்திருந்தார். கழுத்தில் தங்கச் சங்கிலி. ரேபேன் கறுப்புக்கண்ணாடி. கையில் அணிந்திருந்தது நிச்சயம் பாதேக் பிலிப் ஆக இருக்கும். புன்னகைத்தார். பதிலுக்கு நானும் புன்னகைத்தேன். "மெக்சிகோ சொர்க்கமா அல்லது சொர்க்கம் மெக்சிகோவா?" என்றார். மறுபடி புன்னகைத்தேன்.

"சிகரெட்?" என்றபடி என்னிடம் ஒரு பாகெட்டை நீட்டினார்.

எம்பெசி சிகரெட். இம்பீரியல் புகையிலைக் கம்பெனியின் அதிக விலை சிகரெட்! பளபளவென்று மின்னிய புத்தம் புது பாகெட். சாதா பார்லிமென்ட் சிகரெட் பிடிக்கும் என் தரத்துக்கும், ஒரு பாடாவதி உயர்நிலைப் பள்ளியில் ஆங்கில இலக்கியம் சொல்லித்தர எனக்குக் கிடைக்கும் சம்பளத்தினால் சேர்த்த வசதிக்கும், மிக மீறியது. "இங்கிலாந்திருந்து இறக்குமதி செய்கிறேன். ப்லீஸ். எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்" என்றவரை நன்றியுடன் ஏறிட்டு, ஒன்றை உருவிக்கொண்டேன். உதட்டில் வைக்கும் போதே மணந்தது. மென்மையாக வறுத்துச் சுருட்டப்பட்ட உயர்தரப் புகையிலை. சிகரெட் மணத்தை உள்ளிழுத்தேன். பார்லிமென்ட் சிகரெட்டை செருப்பால் அடிக்க வேண்டும்.

என் முகத்தருகே ஒரு லைட்டரை நீட்டிய பக்கத்து நாற்காலிக்காரர், "ஜேம்ஸ்" என்றார். பெற்றுக்கொண்டு என் பெயர் சொன்னேன். லைட்டர் புதுமையாக இருந்தது. பிகினி அணிந்த நடிகையின் படம் போட்ட லைட்டர். பக்கவாட்டிலிருந்த சிறிய விசையைக் கீழிறக்கி லைட்டரைப் பற்ற வைத்தபோது, பிகினி கழன்று இறங்கியதைப் பார்த்தேன். சிகரெட்டைப் பற்ற வைக்காமல் உதட்டைச் சுட்டுக் கொண்டு அவசரமாகவும் அசடாகவும் நெளிந்தேன்.

"அட்டகாசமா அவுக்குறா இல்லே? ஐந்து கோடைகளுக்கு முன் பெய்ரூட் போன போது கிடைத்தது.. மரியா பீலிக்ஸ். எப்படி பிகினி கழல்கிறது பாருங்கள்! இதே மாதிரி லைட்டர் ஏழெட்டு வைத்திருக்கிறேன். ஜீனா லோலப்ரிஜிடா, சிட் செரிஸ், ஜேன் மேன்ஸ்பீல்ட், ஸேரா மான்டியல், கேரொல் பேகர், மர்லின் மன்ரோ.. எல்லாருமே எனக்காக பிகினி கழற்றுவார்கள்.."

"யு மீன்.. லைட்டரில்" என்றேன். "நிறைய விலையோ?"

"ஆமாம்.. ஆனால் எல்லாமே பந்தயத்தில் ஜெயித்தது.."

"பந்தயம்?"

"பெட்.. கேம்பில்.. வேஜர்.. ஏதோ ஒரு வகை சூதாட்டம்..."

"சூதாடி லைட்டர் சேர்க்கிறீங்களோ?" இந்த முறை சுட்டுக்கொள்ளாமல் பற்றவைத்துக் கொண்டேன்.

"சம்திங் எல்ஸ்.. இப்பல்லாம் பந்தயத்துல ஜெயிச்சு சேகரிக்கறது வேறே ஐட்டம்" என்றபடி தன் இருக்கைக்குச் சென்றார்.

சிகரெட் புகையை உள்ளிழுத்து மெதுவாக வெளியேற்றினேன். இதம். இதம். இதான் இதம். மறுபடி ஆழமாக உள்ளிழுத்து மெதுவாக வெளியேற்றிய போது புகை வளையங்கள் ஒன்றையொன்று மேலேறித் துரத்தி காற்றில் கலந்து கலைவது இலவச ஓவியக் கண்காட்சி பார்ப்பது போலிருந்தது. சிகரெட் தீர்ந்ததும் திரும்பி, "நன்றி ஜேம்ஸ்" என்றேன். தலையாட்டினார்.

அமைதியாக இருவரும் எங்கள் எதிரே தெரிந்த நீச்சல்குள இளசுகளைப் பார்த்தபடி இருந்தோம். ஆண்களும் பெண்களும் ஒருவரையொருவர் துரத்தி நீர் தெளித்துப் பெருத்த ஓசையுடன் விளையாடினார்கள். நீச்சல் அடித்தார்கள். அவ்வப்போது வெளி வந்த பெண்கள் பிகினிக்களை சரி செய்து மீண்டும் குளத்தில் இறங்கியது, இன்னமும் படிக்காத புத்தகத்தின் எதிர்பார்ப்புகளைக் கிளறியது.

"அமெரிக்கர்களாக இருக்க வேண்டும். அதான் இப்படி கூத்தடிக்கிறார்கள்.." என்றார்.

"நீங்கள் அமெரிக்கர் இல்லையா?"

"நோ.. நான் பொலிவியாவைச் சேர்ந்தவன்.. அமெரிக்காவிலும் ஜெர்மனியிலும் வளர்ந்தவன்.."

"அமெரிக்கர்களை வெறுக்கிறீர்களா?"

"நோ நோ.. அமெரிக்கர்களை வெறுக்கவில்லை. இளைஞர்களை வெறுக்கிறேன்.. எப்படியெல்லாம் வாழ முடிகிறது.."

"பொறாமை?"

"ஆமாம்.. என் இளமைக் காலத்தில் இவர்களைப் போல் கூத்தடிக்க முடியவில்லையே என்றக் கடுப்பு" என்றபடிச் சிரித்தார்.

நீந்தி ஓய்ந்த ஒரு இளைஞன் எழுந்து எங்களருகே வந்து ஜேம்ஸின் பக்கத்து நாற்காலியில் சாய்ந்தான். சில நொடிகளில் எழுந்து வந்து எங்களிடம் தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு மறுபடி சாய்ந்தான். சதையே இல்லாத அவனுடைய வயிற்றுப் பகுதியைப் பார்த்த போது மதியம் சாப்பிட்ட நிறைவு, ஏனோ நிறைவாகத் தோன்றவில்லை. தொப்பை சினிமா நடிகர் போல் மூச்சை உள்ளிழுத்து இருக்க முயன்று தோற்றேன்.

"இன்னொரு சிகரெட்?" என்றபடி ஜேம்ஸ் என்னிடம் பாக்கெட்டை நீட்டிய போது வெட்கமில்லாமல் எடுத்துக் கொண்டேன். இளைஞனிடம் நீட்ட அவனும் ஒரு சிகரெட் எடுத்துக் கொண்டான். ஜேம்ஸ் கொடுத்த லைட்டரை எடுத்துப் பற்ற வைத்தபோது தவறிக் கீழே விழுந்து விட்டது. அதற்குப் பிறகு எத்தனை முயன்றும் பற்ற வைக்க முடியவில்லை. இளைஞனும் ஏதோ செய்து பார்க்க எதுவும் பயனில்லாமல் போனது. லைட்டரை உடைத்து விட்டக் குற்ற உணர்வில் ஜேம்ஸைப் பார்த்தேன். "பரவாயில்லை என்னிடம் தீப்பெட்டி இருக்கிறது" என்ற ஜேம்ஸ் தன் பட்டுக் கால்சட்டைப் பையிலிருந்து ஒரு தீப்பெட்டியை எடுத்து நீட்ட, இளைஞன் அதை வாங்கிக்கொண்டு "அலோ மி" என்றான். தீக்குச்சி ஒன்றை எடுத்து ஒரே கையில் தீப்பெட்டி தீக்குச்சி இரண்டையும் வைத்துக்கொண்டு சொடக்கு போடுவது போல் ஏதோ செய்தான். தீக்குச்சி பற்றிக் கொண்டு சீராக எரிந்தது வியப்பாக இருந்தது. சிகரெட் பற்ற வைத்துக்கொண்டு "நன்றி" என்றேன். ஜேம்ஸிடம் நெருப்பை நீட்டியபோது, "எங்கே இன்னொன்றை அதே போல் பற்ற வை?" என்றார். இளைஞன் இன்னொரு தீக்குச்சியை அதே போல் ஒரு கை சொடக்கு போட்டுப் பற்ற வைத்தான்.

"நல்ல வேடிக்கை" என்றார் ஜேம்ஸ். "மறுபடி செய்ய முடியுமா?"

"நோ பிக் டீல். தீக்குச்சியைத் தீப்பெட்டியின் பக்கவாட்டில் முத்தமிடுறாப்புல இதோ இப்படி வச்சுக்கிட்டு ஒரே சொடுக்.. பத்திக்கிச்சு பாருங்க" என்றபடி ஜேம்ஸிடம் தீயை நீட்டினான்.

"இம்ப்ரெஸிவ்" என்றபடி சிகரெட் பற்றவைத்துக் கொண்டார் ஜேம்ஸ். "குச்சி உடையாமல் கீழே விழாமல் தீப்பற்றுமா?"

"தவறாமல்" என்றான் இளைஞன். மறுபடி அதே போல் செய்து தன் சிகரெட்டைப் பற்ற வைத்துக் கொண்டான்.

"அப்படியா? ஒரு முறை கூட நீ தவறியது கிடையாதா?"

"தவறியதே இல்லை"

"உண்மையாவா? அப்போ ஒரு பந்தயம் வைக்கலாம் போலிருக்குதே?"

"என்ன பந்தயம்?" என்றான் இளைஞன்.

"இப்படி நீ செய்தது போல் தீப்பெட்டியைக் கீழே வைக்காமல், ஒரே கையால் தீக்குச்சியை எடுத்து உரசித் தீப்பற்ற வைக்க வேண்டும்"

"சரி"

"ஒரு தடவை இல்லை. தொடர்ந்து பத்து முறை செய்ய வேண்டும்"

"சரி"

"வேண்டாம். உன்னால் முடியாது"

"என்ன பந்தயம்?" என்றான் இளைஞன்.

"நீ என்ன பந்தயம் கட்டுவாய்?" என்றார் ஜேம்ஸ்.

"நான் மாணவன்.. என்னிடம் நிறையப் பணமெல்லாம் கிடையாது. பத்து சென்ட்?"

"நோ நோ நோ" என்றார் ஜேம்ஸ். என்னைப் பார்த்தார். பிறகு இளைஞனைப் பார்த்தார். "பந்தயம் பரிசுக்குத் தகுதியானதாக இருக்க வேண்டும். பரிசும் பந்தயத்துக்குத் தகுதியானதாக இருக்க வேண்டும்"

"ஓகே.. அப்ப நீங்க சொல்லுங்க.. என்ன பணயம்?" என்றான் இளைஞன்.

"அதோ தெரியுதே.. அதான் என் ரூம்" என்றார் ஜேம்ஸ். "ரூம் கீழே.. பார்க்கிங் கேனபி கீழே நிற்குதே.. கரும்பச்சை நிறக் கார்."

"ஆமாம்.. புது கேடிலேக்"

"அதான் பணயம்".

கேட்டுக்கொண்டிருந்த நான் அதிர்ந்தேன். இளைஞனும். "ஏய்.. என்ன இது? புதுக் காரைப் பந்தயத்தில் பணயமாக வைக்கிறாயே?"

"ஆமாம். பந்தயத்துக்கேற்ற பணயம்"

"என்னிடம் அது போல் எதுவும் இல்லை. மிஞ்சிப் போனால் ஒரு டாலர் கட்டுவேன் அவ்வளவுதான் என்னால் முடியும். என்னிடம் இருப்பதும் அவ்வளவே".

ஜேம்ஸ் அவன் தோளைத் தட்டிப் புன்னகைத்தார். "உன்னிடம் இல்லாததை, உனக்குச் சொந்தமற்றதைப் பணயமாக வைக்க நானே அனுமதிக்க மாட்டேன். ஆனால் உன்னிடம் ஒரு டாலருக்கு மேல் இருக்கிறது. உண்மையைச் சொன்னால்.. டாலரால் மதிப்பிட முடியாதது இருக்கிறது. என் கேடிலேக் காருக்கு இணையானதாக நான் கருதுவது இருக்கிறது" என்றார்.

எனக்குள் ஒரு விபரீத உணர்வு தலையெடுப்பதை உணர்ந்தேன். என்ன சொல்கிறார் ஜேம்ஸ்? இளைஞனும் புதிருடன் பார்த்தான். "என்ன சொல்கிறீர்கள்?"

ஜேம்ஸ் அமைதியாகப் பேசினார். "நான் தோற்றால் இந்த கேடிலேக் கார் உன்னுடையது. நீ தோற்றால்.. "

"தோற்றால்.."

"நீ தோற்றால், உன் இடது கை குட்டிவிரலை எனக்கு வெட்டிக் கொடுத்துவிட வேண்டும்.."

"என்ன?"

"ஆமாம். உன் இடது கை சிறுவிரலை நான் எடுத்துக் கொள்வேன். அதாவது நீ தோற்றால்.."

"விளையாடறீங்களா? விரலை வெட்டிக் கொடுக்கணுமா?"

"நான் விளையாடவில்லை. நீயும் வெட்டித்தர வேண்டாம்" என்ற ஜேம்ஸ் ஒரு கணம் தயங்கி, "நானே வெட்டியெடுத்துக் கொள்வேன். விரலைத் தர வேண்டும் அவ்வளவுதான் பந்தயம்" என்றார்.

"பைத்தியக்காரத்தனமாக இருக்கிறதே?"

"உனக்குப் பயமாக இருந்தால் வேண்டாம்.. ஆனால் நீதானே சொன்னாய்.. தீப்பற்றத் தவறியதே இல்லை என்று..?"

"நிச்சயமாக. ஆனால் விரலை வெட்டித் தருவது.."

"நீ வெட்டித்தர வேண்டியதில்லை. நானே வெட்டிக்கொள்வேன்.."

"எப்படி வெட்டுவீர்கள்?" என்றேன். தேவையற்ற கேள்வி என்பது கேட்ட கணமே புரிந்தது. பந்தயத்தில் நானா கலந்து கொள்ளப் போகிறேன்?

"பந்தயத்துக்கு ஒப்புக்கொண்டால் விவரம் எல்லாம் சொல்வேன்.." என்றார் ஜேம்ஸ். இளைஞனிடம், "காரைத் தர நான் தயார். விரலைத் தர நீ தயாரா?" என்றார்.

"விபரீதமால்லே இருக்குது?" என்ற இளைஞன் தன் நாற்காலிக்குச் சென்றான்.

"விபரீதம் தான். ஒப்புக் கொள்கிறேன். ஆனால் அதான் பந்தயம். உனக்குப் பயமாக இருந்தால் வேண்டாம்.. புது கேடிலேக் காரை இழப்பது எனக்கு ஒரு பொருட்டில்லை.. உன் விரல் உனக்கு முக்கியம் என்பதும் புரிகிறது.. பயந்தால் பந்தயம் சிறக்காது.." என்றபடி தன் இருக்கையில் சாய்ந்து கொண்டார் ஜேம்ஸ்.

இளைஞன் அந்த இடத்தை விட்டு உடனடியாக விலகாமல், தன் விரல்களால் தாளம் போட்டபடி ஏதோ சிந்திப்பதைப் பார்த்துக் கலவரப்பட்டேன். ஜேம்ஸ் இளைஞனைத் தூண்டிவிட்டார் என்பதைப் புரிந்து கொண்டு நானும் சாய்ந்தேன். முட்டாள் இளமை! மூளையைக் கட்டாமல் இருக்க வேண்டுமே? இதென்ன இந்த மனிதர்.. விரலை வெட்டிக் கொள்வாராமே? இதான் இவர் பந்தயத்தில் சேர்க்கும் பொருளா? எனக்கு எல்லாமே விபரீதமாகப்பட்டது.

"எந்த வருடத்திய கார்?" என்றான் இளைஞன். 'கெட்டது போ!' என்று எண்ணினேன்.

"இந்த வருடத்தியது. ஸ்டீரியோபானிக் சவுன்ட் ரேடியோவுடன் முழு லெதர் அப்ஹோல்ஸ்ட்ரி. இதுவரை பதினேழு மைல் ஓட்டியிருக்கிறேன். வேண்டுமானால் பார்க்கிறாயா? பார்த்து உனக்குப் பிடித்திருந்தால் மட்டும் பந்தயத்துக்கு ஒப்புக்கொள்.. உன் இடது கை சிறுவிரலை நான் பார்த்துவிட்டேன்.. எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது.. நாணயமாக உனக்கும் பணயம் பிடித்திருக்க வேண்டும்.." என்றபடி கார் சாவியை அவனிடம் நீட்டினார் ஜேம்ஸ்.

சில நிமிடங்கள் போல் தயங்கிய இளைஞன் திடீரென்று சாவியைப் பெற்றுக்கொண்டான். நீச்சல் குளத்தில் தன் சகாக்களுடன் ஏதோ பேச.. அனைவரும் குதூகலத்துடன் அவனைத் தொடர்ந்து காரைப் பார்க்கப் போனார்கள். பல நிமிடங்கள் அவர்கள் ஏதோ பேசும் ஓசை மட்டும் கேட்டது. இளமைப் புடைசூழ எங்களருகே வந்தான் இளைஞன். ஜேம்ஸிடம் சாவியைக் கொடுத்து, "நான் தயார்" என்றான்.

திடுக்கிட்டேன். "இது மடத்தனம் தம்பி" என்றேன்.

ஜேம்ஸ் என்னைப் பார்த்தார். "அதனால் என்ன? பெட் இஸ் எ பெட். இதோ இந்த இளைஞன் முழு சுய அறிவுடன் பந்தயத்துக்கு ஒப்புக்கொள்கிறான். நான் என் முழு சுய அறிவுடன் ஒப்புக்கொள்கிறேன். இதில் விபரீதம் இருந்தால் இருந்துவிட்டுப் போகட்டுமே? வாழ்க்கையே ஒரு வகையில் விபரீதம் தானே?" என்றார். பிறகு இளஞனைப் பார்த்தார். "எனக்கும் சம்மதம். நானும் தயார்" என்றார்.

"விவரங்களைச் சொல்லுங்கள்" என்றான் இளைஞன்.

ஜேம்ஸ் அமைதியாகப் பேசத் தொடங்கினார். "தற்போது மெக்சிகோவுக்கு விடுமுறைக்காக வந்திருக்கும் கொலராடோவைச் சேர்ந்த ஜேம்ஸ் விட்டன்ப்ரிங்க் என்கிற அமெரிக்க பிரஜையான நானும்.. உன் பெயர் என்னப்பா?"

"ரிச்சர்ட் ப்ரீஸ். கால் மி ரிச்.. சிகாகோவிலிருந்து வந்திருக்கிறேன்..அமெரிக்கன்"

"ஓகே ரிச்" என்றார் புன்னகையுடன் ஜேம்ஸ். "தற்போது மெக்சிகோவுக்கு விடுமுறைக்காக மனைவியுடன் வந்திருக்கும் கொலராடோவைச் சேர்ந்த ஜேம்ஸ் விட்டன்ப்ரிங்க் என்கிற அமெரிக்க பிரஜையான நானும், நண்பர்களுடன் வந்திருக்கும் ரிச் என்கிற ரிச்சர்ட் ப்ரீஸ் எனும் சிகாகோவைச் சேர்ந்த அமெரிக்கப் பிரிஜையான இந்த இளைஞரும், முழு மனதுடன் சுய அறிவுடன் இயங்கிக் கலந்து கொள்ளும் பந்தயம். இதற்கு பாஸ்டனைச் சேர்ந்த ஜே பெனட் எனும் இவர் சாட்சியாகவும் ரெபரியாகவும் செயல்படுவார்".

அதிர்ந்தேன். "ஐயையோ.. என் பெயரை ஏன் இழுக்கிறீர்கள்?" என்றேன்.

"நீங்கள் தான் ரெபரி. நோ எஸ்கேபிங்" என்றனர் ஜேம்ஸும் ரிச்சும்.

ஜேம்ஸ் தொடர்ந்தார். "பந்தயத்தில் ஜேம்ஸ் என்கிற நான் என் தரப்பில் என்னுடைய கேடிலேக்.. அதோ தெரிகிற கரும்பச்சை நிற கேடிலேக் காரைப் பணயமாக வைக்கிறேன். காரின் சொந்தக்காரன் என்கிற முறையில் இதைப் பணயம் வைக்க எனக்கு முழு உரிமை இருக்கிறது. ரிச் எனும் இந்த இளைஞர் தன் இடது கைச் சிறுவிரலை, இவருக்குச் சொந்தம் என்ற உரிமையில், பணயமாக வைக்கிறார். பணயம் எனக்கும் இவருக்கும் சம்மதம்" என்றபடி எங்களை ஒரு முறை பார்த்தார். தொடர்ந்தார். "பந்தயம் என்னவென்றால்... இதோ இந்த தீப்பெட்டியில் இந்தத் தீக்குச்சியை இப்படி வைத்து ஒரு கையால் தீப்பற்ற வைக்க வேண்டும். வலது கையை மட்டுமே பயன்படுத்தித் தொடர்ந்து பத்து முறை தீக்குச்சியை எடுத்து உரசிப் பற்ற வைக்க வேண்டும். ரிச் வென்றால் என் கேடிலேக் கார் அவருக்குச் சொந்தம். ரிச் தோற்றால் அவருடைய இடது கை சிறுவிரலை எனக்குச் சொந்தமாக நான் வெட்டியெடுத்துக் கொள்வேன். இந்தப் பந்தய விதிகள் இருவருக்குமே சம்மதம். பந்தயம் அதோ தெரியும் என் அறையில் நடைபெறும்"

"ஏன்? இங்கேயே பந்தயத்தை நடத்தலாமே?" என்றாள் ஒரு பிகினி.

"ஏனென்றால் என் அறையின் அமைதி, இந்தப் பந்தயத்திற்குத் தேவை. மேலும் ரிச் தோற்றக் கணத்தில் உடனே விரலை வெட்டியெடுக்க என் அறையில் ஏற்பாடுகள் செய்ய முடியும். இங்கே முடியாது. சுத்தம் சுகாதாரம் காரணமாகவும் என் அறையில் பந்தயம் நடைபெறும்" என்றார் ஜேம்ஸ்.

"நான் தயார்" என்றான் ரிச்.

"நல்லது. நீ, நான், ஜே.. மூவர் மட்டுமே அறைக்குள் அனுமதிக்கப்படுவார்கள். உன் நட்புக்குழாம் வெளியே இருக்க வேண்டும்"

"ஓகே"

இளைஞர்கள் ரிச்சர்டை கைகுலுக்கியோ முத்தமிட்டோ வரிசையாக விடை கொடுத்தார்கள். என்னை இழுக்காத குறையாக இழுத்துச் சென்றார் ஜேம்ஸ். மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் எங்கள் முன்னே சென்றான் ரிச்.

    ஜேம்ஸின் இருப்பு, என் ஒரு அறை வாடகை இடத்தை விடப் பெரிதாக இருந்தது. படுக்கையறை, வரவேற்பறை, சமையலறை என்று வசதியாக இருந்தது. வரவேற்பறை நாற்காலியில் கிடந்த பெண்களுக்கான இரவு உடையை எடுத்து படுக்கையறைக்குள் எறிந்துவிட்டு வந்தார் ஜேம்ஸ். "என் மனைவியின் நைட்டி. ஒரு ஒழுங்கு கிடையாது. சோம்பேறி. எல்லாவற்றையும் கண்ட இடத்தில் அப்படியே போடுவாள். தன் விருப்பப்படி நடப்பவள். ஆனால் அதுவே எனக்கு அவளிடம் பிடித்த குணம். எங்களுக்குத் திருமணமாகி இருபத்தேழு வருடங்களாகின்றன. இருந்தாலும் அவளுடைய பழைய காதலனைப் பார்த்துவிட்டு வரப் போயிருக்கிறாள்.. ஸீ வாட் ஐ மீன்?" என்றார் சிரித்தபடி.

"வாவ்! நாங்கள் ஆறு பேர் தங்கியிருக்கும் இடம் இதைவிடச் சிறியது!" என்று வியந்தான் ரிச். "உங்கள் இருவரின்... விடுமுறைக்கே இத்தனை பெரிய வீடா?"

"வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே" என்ற ஜேம்ஸ், "தயாரா?" என்றார். "சீக்கிரம் பந்தயத்தை முடித்துவிடலாம். என் மனைவியுடன் மாலை ஒரு விருந்துக்குப் போக வேண்டும். ஒரு வேளை நான் தோற்றால் மாலைக்குள் இன்னொரு கார் வாங்கியாக வேண்டும்" என்று பலமாகச் சிரித்தார்.

"நான் தயார். இப்போதே தொடங்கலாமா?" என்றான் ரிச்.

"கொஞ்சம் பொறுங்க" என்ற ஜேம்ஸ் என்னிடம் ஒரு அட்டையையும் பென்சிலையும் தந்தார். "ப்லீஸ்.. நீங்க இதில் ஒன்றிலிருந்து பத்து வரை எண்களை எழுதி... ரிச் ஒவ்வொரு முறை வெற்றி பெறும் பொழுதும் ஒரு எண்ணின் குறுக்கே கோடு போடுங்கள். கணக்கு வைக்க வேண்டும் பாருங்கள்?"

பெற்றுக் கொண்டேன். விந்தையான மனிதராக இருக்கிறாரே!

"இப்படி வாங்க" என்று எங்கள் இருவரையும் சுவரோரமாக இருந்த மரமேசையின் அருகே அழைத்தார். மேசையைச் சுற்றி மூன்று நாற்காலிகள். என்னை ஒரு மூலை நாற்காலியில் உட்காரச் சொன்னார். என் எதிர் மூலை நாற்காலியில் அவர் அமர்ந்தார். நடுவில் இருந்த நாற்காலியில் ரிச்சர்டை உட்காரச் சொன்னார். "நிற்க விரும்புகிறேன்" என்றான் ரிச்.

"உன் விருப்பம்" என்ற ஜேம்ஸ், ரிச்சர்டின் இடது கையை மேசை மேல் வைக்கச் சொன்னார். கை நீட்டினான் ரிச்சர்ட்.

ரிச்சர்டின் முழங்கையிலிருந்து உள்ளங்கை வரை மேசை மேல் குப்புற வைத்தார் ஜேம்ஸ். மேசையின் உள்ளறையை இழுத்து ஐந்து பொருட்களை எடுத்து மேசை மேல் வைத்து, உள்ளறையை மூடினார்.

முதலாவது ஒரு டக் டேப் சுருள். ரிச்சர்டின் முழங்கை அருகிலிலும் மணிக்கட்டின் அருகிலும் டேப்பினால் அழுத்தமாக மேசையுடன் ஒட்டினார். ரிச்சர்டின் விரல்களைப் பிரித்தார். சிறு விரலை வலப்புறமாகவும் மற்ற விரல்களை இடப்புறமாகவும் நகர்ந்த வரையில் நகர்த்தினார். பிறகு ரிச்சின் சிறுவிரல் தவிர பிற விரல்களை ஒன்றாக மேசையுடன் அழுந்த டேப் வைத்து ஒட்டினார். எஞ்சிய டேப்பை சுவரோரமாக ஒதுக்கி வைத்தார்.

இரண்டாவதாக ஒரு குடுவையை எடுத்துச் சிறுவிரலருகே வைத்தார். மூடியைத் திறந்தார். குப்பென்றது மணம்.

"என்ன அது?" என்றோம்.

"பார்மலின். பர்மல்டிகைட் கலவை. வெட்டிய விரலைப் பாதுகாக்கணுமே? அதாவது நான் வென்றால்.."

மூன்றாவது பொருள் ஒரு வெல்வெட் துணியில் சுற்றப்பட்டிருந்தது. வெளியே எடுத்தபோது சற்று நடுங்கிப் போனேன். மரத்தால் ஆன ஒரு சிறு கிலடின்! மரத்தால் செய்யப்பட்ட வடிவ கிலடின். இரண்டு பக்கவாட்டுச் சட்டங்களுக்கிடையே மிகக்கூர்மையான தங்கக் கத்தி! மேல் சட்டத்தின் நடுவில் ஒரு ஸ்ப்ரிங் விசை கத்தியை அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தது. விசையைத் தட்டிவிட்டால் கத்தி படு வேகத்தில் கீழிறங்கி பச்சக்.. நினைக்கும் போதே அச்சமாக இருந்தது.

ஜேம்ஸ் கிலடினை ரிச்சர்டின் சிறு விரலின் அடிப்பகுதியில் உள்ளங்கைக்கு அருகே பொருத்தினார். "பயப்படாதே. இந்த விசை நகர்ந்தால் ஒழிய, கத்தி கீழிறங்காது. நீ தோற்கும் கணத்தில் தாமதிக்காமல் இந்த விசையை நகர்த்துவேன். ஸ்ப்ரிங் தளர்ந்து கத்தி வேகமாகக் கீழிறங்கி உன் விரலை.. இதோ இந்த இடத்தில் துண்டாக்கும். உடனே உன் உள்ளங்கைக்கும் விரலுக்கும் பார்மலின்.. வலி தெரிய சில நொடிகள் ஆகலாம். உனக்கு லேசாக மயக்கம் வரலாம். இதோ இந்தத் துணியினால் உடனே கட்டு போடுவேன்" என்று நாலாவது பொருளை எடுத்துக் காட்டினார்.

கடைசியாக ஒரு உறை போல் இருந்த பொருளைச் சுட்டி, "அது என்ன?" என்றான் ரிச்.

"ஓ.. அது உனக்குச் சேர வேண்டியது.. அதாவது நீ வென்றால்.." என்றபடி உறையைத் திறந்தார். கேடிலேக் காரின் இரண்டாவது சாவி, கேடிலேக் வண்டியின் பத்திரங்கள் இரண்டையும் எடுத்துக் காட்டினார். பிறகு இரண்டையும் உறைக்குள் வைத்துவிட்டு, ரிச்சர்டின் வலது கை ஓரமாக, என்னருகே, உறையை வைத்தார். "தயாரா?" என்றார்.

இந்த மனிதரின் தீவிரமும் விபரீத ஒழுங்கும் என் வயிற்றைக் கலக்கியது.

ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை உள்வாங்கி வெளியேற்றிய ரிச்சர்ட், "நான் தயார்" என்றான். தீப்பெட்டியை சற்றே திறந்து உள்ளிருக்கும் தீக்குச்சிகள் தெரிய வலது கைக்குள் பொருத்திக்கொண்டான். தீப்பெட்டியை இரண்டு மூன்று முறை குலுக்கினான். தீக்குச்சிகள் தீப்பெட்டிக்கு சற்று மேலே நீட்டிக்கொண்டு நின்றன. "பந்தயம் தொடங்கலாம்" என்றான்.

"ஓகே.. ஜே.. நீங்க ஒன்றிலிருந்து பத்து வரை வரிசையாக எண்ணி.. ரிச்சர்ட் ஒவ்வொரு முறை தீப்பற்ற வைக்கும் பொழுதும் கணக்கு வைக்க வேண்டும். நான் ரெடி" என்று விசையருகே விரலை வைத்துத் தயாரானார் ஜேம்ஸ்.

எனக்கு நாக்கு ஒட்டிக்கொண்டு வார்த்தை வரவில்லை. கைவிரல் நடுங்கத் தொடங்கியதை அழுத்தி அடக்கிக் கொண்டேன். மெள்ள காற்றிழுத்து "ஸ்டார்ட்" என்றேன்.

வலது கையை ஒரு குலுக்கு குலுக்கினான் ரிச். தலை காட்டியத் தீக்குச்சி ஒன்றைச் சுட்டு விரலால் சீராக நீட்டி கட்டை விரலைச் சேர்த்து லாவகமாக வெளியே எடுத்த வேகத்தில் தீப்பெட்டியின் உரசல் பக்கமாகப் பொருத்தினான். சொடுக்கு போடுவது போல் ஒரு பாவனையில் சடுதியாகப் பற்றவைத்தான். தீக்குச்சி எரிந்து வெளிச்சம் காட்டியது. இரண்டு நொடிகள் போல் எரிய விட்டுத் தீயணைத்து, "ஒன்று, சரியா?" என்றான்.

ஜேம்ஸ் தலையாட்டினார். நான் அரைகுறையாக "ஒன்று" என்றேன். அட்டையில் ஒன்று என்ற எண்ணின் குறுக்கே கோடு போட்டேன்.

ரிச்சர்ட் மறுபடி தீப்பெட்டியைக் குலுக்கி தீக்குச்சி நீட்டி உரசல் பக்கம் பொருத்தி சொடக்கு போட்டு... தீப்பற்ற வைத்தான். இரண்டு நொடிகள் போல் எரிய விட்டு, தீயணைத்து, "இது இரண்டு" என்றான்.

மறுபடி மறுபடி மறுபடி மறுபடி... தீப்பற்ற வைத்து இரண்டு நொடிகள் போல் எரிய விட்டு... "ஆறு" என்றான்.

ரிச்சர்ட் இதை ஏதோ தினப்பழக்கம் போல் சற்றும் கலங்காமல் செய்தது எனக்கு வியப்பாக இருந்தது. ஒரு வேளை ஜெயித்து விடுவானோ? உள்ளூர எனக்கு ஒரு மகிழ்ச்சி உணர்வு பரவுவது போலிருந்தது. ஜேம்ஸ் விசையிலே குறியாக இருந்தார்.

அடுத்து இரு முறை பற்ற வைத்து எரியவிட்டு, "இத்தோடு எட்டு" என்றபோது ரிச்சர்டின் குரலில் வெற்றியின் ஆணவம் மெள்ளக் குடியேறுவது போல் தோன்றியது. அட்டையைப் பார்த்தேன். அவசரமாக ஏழு மற்றும் எட்டு எண்களின் குறுக்கே கோடு போட்டேன். சே! என் பொறுப்பைக் கவனிக்காமல்.. என்று என்னைக் கடிந்து கொண்டேன்.

அதற்குள் இன்னொரு முறை பற்ற வைத்து அணைத்து, "இது ஒன்பது" என்றான் ரிச்சர்ட்.

அப்பொழுது அறைக்கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தார் ஒரு பெண். நடுத்தர வயது. அழகாக இருந்தார். எங்களைப் பார்த்துவிட்டு, "அடக்கடவுளே!" என்று கூவினார். வேகமாக ஓடி வந்து இடது முழங்கையால் ஜேம்ஸை நாற்காலியிலிருந்து இடித்துத் தள்ளினார். வலது கையினால் கிலடினை எடுத்து எறிந்தார். "என்ன நடக்குது இங்கே?" என்றுக் கடிந்தார். ஒட்டியிருந்த விரல்களை டேப்பிலிருந்து விடுவித்தார். முழங்கையில் கட்டியிருந்த டேப்பைப் பிய்த்தெடுத்தார். "ஜேம்ஸ்.. ஜேம்ஸ்... யூ இடியட்.. இடியட்.." என்று ஜேம்ஸை அடிக்கவே போய்விட்டார்.

நானும் ரிச்சர்டும் செய்வதறியாது திகைத்தோம். ரிச்சர்ட் தவறவிட்டிருந்த தீப்பெட்டியின் குச்சிகள் மேசையிலும் தரையிலும் பரவிக்கிடந்தன.

"ஹேய்.. நான் ஜெயித்துக் கொண்டிருந்தேன்.." என்று மெள்ள குரலெழுப்பினான் ரிச்சர்ட்.

"ப்லீஸ்.. உட்காருங்கள்" என்று எங்களை அமைதிப்படுத்த முயன்றார் பெண்மணி.

    உட்கார்ந்தோம். ஜேம்ஸை இழுத்து வந்து தன் வலப்புறத்தில் எங்களெதிரே உட்கார வைத்தார்.

"நான் ஈவா. ஜேம்ஸின் மனைவி. என் கணவர் செய்த செயலுக்காக நான் மன்னிப்பு கேட்டுக் கொள்கிறேன். அவருக்கு மன நோய். இது போன்ற விபரீத சூதாட்ட விளையாட்டுக்களில் தீவிரமாக ஈடுபடும் மன நோய். கொஞ்ச நாளாகக் குணப்படுத்தி வருகிறேன் என்றாலும் இப்படி சில சமயம் நான் என் வேலையாகப் போகும் பொழுது பழக்கத்தில் இறங்கி விடுகிறார்..."

"வெறும் பந்தயம்..." என்று முணுத்த ஜேம்ஸை ஈவா சற்றும் தயங்காமல் எழாமல் அலட்சியமாக வலது கையினால் பக்கவாட்டில் ஈ விரட்டுவது போல் பளாரென்று எங்கள் முன்னே அறைந்தது, திடுக்கிட வைத்தது. "கவலைப்படாதீர்கள்.. ஹி அவருக்கு இந்த அதிர்ச்சி தேவை. சில நொடிகளில் தெளிந்து விடுவார்.." என்றார். சொன்னது போலவே சில நொடிகளில் ஜேம்ஸின் கண்கள் தீவிரம் தொலைத்துத் தெளிவாயின.

"லிஸன்.. நான் உங்கள் கணவருடன் நியாயத்துக்கு உட்பட்டுக் கட்டிய பந்தயத்தில் நாணயமாக சாட்சியோடு ஜெயிக்கும் தருணத்தில் நீங்கள் வந்தது... அவர் மேல் நான் மோசடி வழக்கு போட முடியும் தெரியுமா?" என்றான் ரிச்.

வெற்றிக்குப் பக்கத்தில் வந்துவிட்டு புதுக்காரைத் தொலைத்த கடுப்பு புரிந்தது. உள்ளுக்குள் பரபரத்தேன். வேண்டாம் இளைஞனே, விரல் பிழைத்த சந்தோஷத்தில் கிளம்பு. பைத்தியங்களோடு நமக்கென்ன வேலை?

"என்னை மன்னியுங்கள். நீங்கள் கட்டிய பந்தயம் செல்லாது. ஏனெனில் என் கணவருக்கு மன நிலை சரியில்லை. மருத்துவ குறிப்புகள் என்னிடம் உள்ளன. இவருடைய மருத்துவர் சாட்சி சொல்வார்.. வழக்கில் தோற்பீர்கள்"

"அப்போ என் விரலை நான் தொலைத்திருந்தால்? அதே பைத்திய நிலை எனக்குப் பாதகமானது தவறில்லையா? எனக்கு ஏதாவது நஷ்ட ஈடு தேவை"

"தவறுதான். இருந்தாலும் கோர்ட்டில் நீங்கள் விரலையும் இழந்து கேஸையும் இழந்து நின்றிருப்பீர்கள் என்பதே உண்மை. என்ன செய்ய? உங்கள் எரிச்சல் புரிகிறது. மதிக்கத்தக்க ஏதேனும் நஷ்ட ஈடாகத் தர விரும்புகிறேன். பந்தயம் முடியவில்லை என்பதால்.. நூறு டாலர் தரட்டுமா? அதான் என்னால் முடியும். இன்னொன்று, இந்தக் கார் இவருடையதே அல்ல. இது.. இவரிடம் ஒரு பந்தயத்தில் ஜெயித்து நான் பெற்ற கார் தெரியுமோ? உண்மையில் இவரிடம் கைச்செலவுக்கும் காசு கிடையாது. இவர் பென்சன், வங்கிக் கணக்கு, கடிகாரம், புத்தகங்கள், துணியிலிருந்து அத்தனையையும் நானே இவரிடம் பந்தயம் கட்டி ஜெயித்தேன். இப்போது இவர் ஓட்டாண்டி என்றாலும் இவரைப் பந்தயத்தில் ஜெயிக்க நான் எடுத்துக் கொண்ட சிரமங்கள், செய்த தியாகங்கள், எனக்கு மட்டுமே தெரியும்"

"ஆனால்.. நீ இந்தக் காரை எனக்குத் திரும்பக் கொடுத்து, என்னுடையது என்றாயே? அதனால், என் காரை நான் பணயம் வைத்தால்.. " என்றார் ஜேம்ஸ்.

ஈவா மறுபடி பூச்சி தட்டுவது போல் அவர் தலையில் தட்டினார். "முட்டாள்! மன நோயாளி என்றாலும் நீ என் கணவன் என்பதால்.. உன் மேல் இருக்கும் அன்பினால், கரிசனத்தால்.. நான் உனக்கு விட்டுக் கொடுத்த பரிசு. கருணையின் அடையாளம். அதைப் பணயம் வைக்க உனக்கு உரிமை கிடையாது. ஜெயித்த உடனேயே பத்திரம் மாற்றாதது என் பிழை. நீ இனி வாயைத் திறந்தால் கணவன் என்றும் பார்க்க மாட்டேன்.." என்று பொறிந்தார் ஈவா.

ரிச்சர்ட் பொறுமையிழந்தான். "சரி சரி.. எனக்குச் சேர வேண்டிய நூறு டாலரைக் கொடுங்கள்.." என்று எழுந்தான்.

"மிக நன்றி. புரிந்து கொண்டதற்கு என் கணவரின் சார்பாகவும் நன்றி. உங்களுக்கு நான் மிகவும் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன்.. இவரோடு வாழ்வது எத்தனை சிரமமென்று உங்களுக்குத் தெரியாது" என்றபடி தன் கைப்பையிலிருந்து ஒரு புது நூறு டாலர் நோட்டை எடுத்துக் கொடுத்தார். அப்பொழுது தான் நானும் ரிச்சர்டும் அதைக் கவனித்தோம்.

ஈவாவின் இடது கையில் ஒரு விரலும் இல்லை.



இக்கதை Roald Dahl 1948 வாக்கில் எழுதிய 'Man from the South' எனும் சிறுகதையின் தமிழாக்க முயற்சி. அவர் எழுதியதை ஒட்டினாலும் மொழியாக்கத்தில் சில உரிமைகளை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நிறைகள் அத்தனையும் டாலுக்குச் சொந்தம். குறைகள் என்னுடையவை.

2015/04/03


938


◄◄ இதற்கு முன்



    "வாட் நான்சென்ஸ்!" என்று எழுந்த மேரியைத் தடுத்தான் ஜோன்ஸ். "ப்லீஸ் ஸிட் டவுன்".

"திஸ் இஸ் ஸ்டுபிட். என்னால் ஏற்க முடியாது" என்று எழுந்த வினியைக் கை வைத்து அழுத்தினான். "ப்லீஸ். திஸ் இஸ் நாட் யுர் பெட்" என்றான் சற்றுத் தீர்மானமாக.

"யு ஜெர்க். லீவ் மி" என்று கைகளை உதறினாள் வினி. ஆனால் அவளை எழ விடவில்லை ஜோன்ஸ்.

நான் மிரண்டு போயிருந்தேன். மௌனத்தில் குமைந்தோம். மௌனத்துக்கும் அமைதிக்குமான வேறுபாடு அன்றைக்குப் புரிந்தது.

மைகேல் முதலில் பேசினான். "ஓகே. அதை எதிர்பார்க்கவில்லை. அதனாலென்ன? நீ சொன்ன பணயத்தை நான் ஏற்க முடியாது. காரணம், நீ தோற்றால் என்னுடன் அனுப்ப உன்னிடம் மகள் கிடையாது. இது பொருந்தாதப் பணயம்" என்றான் நிதானமாக.

"அடக்கடவுளே! நல்லவேளை. ஜோன்சுக்கு மகள் இருந்தா மைகேல் பெட் ஏத்துட்டிருப்பாரு போல. சே!" என்று கிண்டலாக நகைத்தாள் மேரி.

ஜோன்ஸின் கண்களில் ஒரு விசித்திர ஒளி தெரிவதை அப்போது தான் கவனித்தேன். சாத்தானைச் சுற்றியிருக்கும் தீயின் சிவப்பைப் போல் விபரீதமான ஒளி. 'வா! உன் ஆன்மாவை என்னிடம் விற்றுவிடு. ஆயுளுக்கும் என்னுலகில் விலங்குடன் சுதந்திரமாக இருக்கலாம். வா, வலிதரா தீயில் வேகலாம். வா, நிரந்தரத் துயரத்தில் சிரிக்கலாம்' என்று பார்ப்பவர்களை வசியம் செய்யும் ஒளி. சட்டென்று கண்களை விலக்கிப் பார்வையைத் திருப்பினேன்.

ஜோன்ஸ் முகத்தில் புன்னகை. "மைகேல். நீ சொல்வது முற்றிலும் உண்மை. நான் இன்னும் திருமணமே செய்யவில்லை. மகளுக்கு எங்கே போவேன்? மேரி சொல்வது போல் எனக்கு மகளிருந்தால் இந்தப் பணயம் ஏற்புடையதாகும் இல்லையா? ஆக, இந்தப் பந்தயத்துல பணயத்தின் அளவும் பெருமையும் பிரதானம் இல்லையா? உனக்கு உன் மகள் எவ்வளவு நெருக்கமோ முக்கியமோ எனக்கு அவ்வளவு முக்கியமான.. இன் பேக்ட்.. அளவிட முடியாத முக்கியமான ஒன்றைப் பணயம் வைத்தால்?"

"என்ன சொல்றே?"

"அப்பா!" என்ற வினியை மைகேல் கைகளால் அடக்கியது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

"என் மூதாதையர் காலத்துலந்து எங்க பரம்பரை சொத்து. ப்லிமத்ல இறங்கிக் கும்பிட்ட என்னுடைய மூதாதையர்கள் வரை வேர் நீளும் என் சமர்வில் எஸ்டேட். நூற்றுப் பதினேழு ஏக்கர் நிலத்துல இருக்குற அத்தனையும் உனக்குச் சொந்தம். அதாவது பந்தயத்துல நான் தோற்றால்"

"நோ!" என்றாள் மேரி.

"அப்பா.. இது என்னுடைய வாழ்க்கை.." என்று எழுந்த வினியை மறுபடி உட்கார வைத்தான் ஜோன்ஸ். இம்முறை சற்று மென்மையாக.

"வெய்ட். அது போதாதுனா இப்ப கேம்ப்ரிட்ஜ்ல நான் கட்டியிருக்குற முப்பது வீடு குடியிருப்பு. தி ஹோல் காலனி. ப்லஸ்.. என் ஹார்வர்ட் பங்கு. ரெட் சாக்ஸ் பங்கு. அத்தனையும் பணயம் வைக்கிறேன்"

"எதுக்காக? என் மகளுக்காகவா? நோ! ஷி இஸ் பேர்லி எய்டீன்.. அவள் சின்னப் பெண்! வாட் ஆர் யூ போத் ட்ரையிங் டு ப்ரூவ்? என் மகளின் வாழ்க்கையை விளையாட்டுக் கருவியாக மாற்ற உங்களுக்கு எந்த உரிமையும் கிடையாது" என்று இரைந்தாள் மேரி.

"இட் இஸ் த ஸ்பிரிட் ஆப் வேஜர். பணயத்தின் தாத்பர்யம்" என்று பதிலுக்கு இரைந்தான் ஜோன்ஸ். "உன் மகள் மேல் எனக்குப் பெரிய காதல் எதுவும் இல்லை. கொஞ்சம் யோசித்துப் பார். என் அந்தஸ்து என்ன? உங்கள் அந்தஸ்து என்ன? உன் மகளை மணக்கும் எண்ணம் எனக்கில்லை. அப்படியே செய்து கொண்டாலும், என்னை விடத் தகுதியான பாரம்பரிய செல்வந்த மணமகன் அவளுக்குக் கிடைக்கப் போவதில்லை. எவனாவது ஸ்டாக் ப்ரோகர் ஹார்வர்ட் ப்ரொபசர் என்று வேண்டுமானால் கிடைக்கலாம். எனக்குக் கொஞ்ச நாள் கம்பேனியனாக இருப்பாள்.. உடல்துணை.. அவ்வளவுதான். ஸோ ஸ்டாப் யுவர் அவுட்பர்ஸ்ட்" என்றான். மைகேலைப் பார்த்தான். "மைகேல். உன் மனதை உன் மனைவி புரிந்து கொள்ள வாய்ப்பே இல்லை. வா. என்னுடன் விளையாடு. நீ உரசிப் பார்ப்பது ஏனென்று எதுவென்று உனக்கும் எனக்கும் மட்டுமே தெரியும். நான் தயார் மைகேல். உன் மகள் ஒரு அடையாளம் இங்கே அவ்வளவுதான். வினியை விட, ஏன் மேரியை விட அழகான வனப்பான வாளிப்பான வேலைக்காரிகள் என் எஸ்டேட்டில் இருப்பது உனக்கே தெரியும் மைகேல்" என்றான். "உனக்கே தெரியும் மைகேல்" என்றதன் அழுத்தத்தை நாங்கள் கவனிக்கத் தவறவில்லை. மேரியின் முகம் அவமானத்தால் சிவந்ததைக் கவனித்தேன்.

ஜோன்ஸ் விடவில்லை. "அத்தனையும் பணயம் வைக்கிறேன். பந்தயத்தில் தோற்றால், என் சொத்துக்களை இழந்து உன் மகள் வினியிடம் இரண்டு வருடம் வேலைக்காரனாகவும் இருக்கிறேன். என்ன சொல்றே?"

போதை இருவருக்குமே தலைக்கேறியிருந்தது. போதாக்குறைக்கு பரம்பரை கௌரவம் அந்தஸ்து என்று மறைவாகக் கிடந்தப் பிசாசுகள் இருவர் மனதிலும் ஆட்டம் போடத் தொடங்கியிருந்தன.

மைகேல் நிதானமாக, "ஓகே, ஜோன்ஸ். அத்தனையும் பணயம் வைப்பாயா? உனக்கு அதிகாரமும் உரிமையும் இருக்கிறதா?" என்றான். "அப்பா!" என்ற மகளை மறுபடி அடக்கினான்.

"உனக்கு நம்பிக்கையில்லையென்றால் என் வக்கீலை உடனே அழைக்கிறேன். எனக்கு முழு உரிமை இருக்கிறது. இரு தரப்பிலும் நாம் நாணயமாக நடப்பதால் என் பணயமும் சரி உன் பணயமும் சரி... செல்லும்"

"நோ! என்னைப் பணயம் வைக்க முடியாது" என்று மறுபடி எழுந்த வினியை இந்த முறை அடக்கினான் மைகேல். "உனக்கு இன்னும் பதினெட்டு முடியவில்லை. சட்டப்படி நீ என் சொத்து. பணயம் வைக்க முடியும். ஆனால் இந்தப் பந்தயம், பணயம் பற்றியதில்லை என் புத்திகெட்ட மகளே! அவன் தோற்றால் அத்தனையும் உனக்குச் சொந்தம். சந்தேகமில்லாமல் தோற்கப் போகிறான். அவனுடைய சொத்து பாரம்பரியம் பெருமை அத்தனையையும் வென்றதும் நீ அவனைத் தெருநாய் போல நடத்தலாம்". மைகேலின் ஆத்திரம் தெளிவானது. "பெண்ணே. இது உன் அப்பனின் சாதாரண உரசலில்லை. இதில் ஜோன்ஸ் பற்றியெரியப் போகிறான். பேசாதிரு".

"அப்பா!" என்று அழத் தொடங்கியவளைச் சமாதானம் செய்தான் மைகேல். "வினி. ஸ்டாப் இட். உன்னை ஒரே மாலையில் பெரும் பணக்காரியாக மாற்றப் போகிறான், இந்த சாதாரண ஸ்டாக் ப்ரோகர் அப்பா.. இதோ இந்தப் பரம்பரை பணக்காரனை.. பாரம்பரியச் சீமானை.. பந்தயத்தில் வெல்லப் போகிறான் இந்தத் தரங்கெட்டப் புதுப்பணக்காரன். இது வெறும் சூதாட்டப் பந்தயம் இல்லை. உன் தலைவிதியை மாற்றப் போகிற உணர்வூட்டப் பந்தயம். எல்லாம் உனக்காகத்தான் என் மகளே!"

"இதை அனுமதிக்க மாட்டேன்!" என்ற மேரியை அடக்கினான் மைகேல். "இதில் தலையிடாதே! நான் என்ன செய்கிறேன் என்பது எனக்குத் தெரியும்!". மகளைப் பார்த்து, "வினி.. சொல்வதைக் கேள். ஜோன்ஸால் இந்த விவரங்களைச் சொல்லவே முடியாது. நான் வென்றால் உன் பரம்பரைக்கு சொத்து சேர்ந்து விடும். தோற்றாலும்... அதை விடு, இவனால் இந்த ஒயின் விவரங்களைச் சொல்லவே முடியாது. இது உன் அப்பா உனக்குத் தரும் உத்தரவாதம். என்னை நம்பு, என் அத்தனை உழைப்பின் மேல்.. என் உயிருக்கு இணையான உன் மேல்.. நான் ஆணையிட்டுத் தரும் உத்தரவாதம்.." என்றான்.

"அப்பா.. நிஜமாகவே இவரால் ஜெயிக்க முடியாதா?" என்றாள் வினி. அவள் இறங்கிவிட்டது தெரிந்து எனக்கு வருத்தமாக இருந்தது. மேரி முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள்.

ஜோன்ஸ் அமைதியாக, "அப்போ, இந்தப் பணயம் சரிதானே?" என்றான்.

"எனக்குச் சம்மதம், ஜோன்ஸ். இந்த மதுவின் நாடு, தோட்டம், வருடம் எல்லா விவரங்களையும் சரியாகச் சொல்லி வென்றால் என் மகள் வினியை நீ அழைத்துப் போகலாம். தவறினால் உன் பாரம்பரிய சொத்தான சமர்வில் எஸ்டேட், உன் செல்வத்தில் கட்டிய கேம்ப்ரிட்ஜ் காலனி, முதலீடு செய்த ஹார்வர்டு ரெட் சாக்ஸ் பங்குகள் எல்லாம் எனக்குச் சொந்தம். வினியின் வேலைக்காரனாக அவள் ஆணைகளுக்கடங்கி இரண்டு வருடங்கள் நீ இங்கே என் வீட்டில் இருக்க வேண்டும். இரு தரப்பிலும் நாணயமாக நடக்க எனக்கும் சம்மதம்" என்று மேசையில் இருந்த பழக்கத்தியை எடுத்து ஒரு ஆப்பிள் மேல் குத்தினான்.

"நாணயத்தின் பேரில் எனக்கும் சம்மதம்" என்ற ஜோன்ஸ் நிதானமாக அந்த ஆப்பிளைக் கத்தியோடு எடுத்துக் கடித்தான்.

மேரி உள்ளுக்குள் குமைவது தெரிந்தது. மைகேலின் முகத்தில் வெறி மட்டுமே தெரிந்தது. ஜோன்ஸின் முகத்தில் விபரீதம் பரவியிருந்தது. வினியை அவன் பார்த்த பார்வை!

ஆப்பிளை எறிந்த ஜோன்ஸ் மதுக்கிண்ணத்தை எடுத்தான். "இன்னும் கொஞ்சம் ஊற்று மைகேல்".

மைகேல் மது ஊற்றினான். அவன் மனதில் வெற்றியின் சங்கொலி. "போதுமா? இன்னும் ஏழு புட்டிகள் உள்ளே இருக்கு. அதையும் வேண்டுமானால் குடி. விவரத்தை சொன்னால் சரிதான். ஒரு சந்தேகம். ஆமாம்....உன் எஸ்டேட்டில் இருக்கும் மோனே மற்றும் மாடியில் இருக்கும் க்ரேன்ட் பியானோ.. எல்லாம் பணயத்தில் அடக்கம் தானே?"

"அத்தனையும் மைகேல். அத்தனையும்! என் வேலைக்காரிகள் உட்பட.. நம்ம ரெண்டு பேருக்குமே மிகவும் பிடித்த அந்த ஆப்பிரிக்க ஊமைச் சின்னப்பெண் உட்பட" என்றுச் சிரித்த ஜோன்ஸின் நிதானம் அச்சமூட்டியது. கோப்பையை உயர்த்தி ஒரே மூச்சில் குடித்தது ஆச்சரியமாக இருந்தது. இன்னுமொரு முறை நிரப்பச் சொன்னான். இப்பொழுது அதை மெள்ளப் பருகியபடி விவரங்களைச் சொல்லத் தொடங்கினான்.

இத்தாலி நாட்டின் ஒரு சிறிய தோட்டத்தின் 1934ம் வருட திராட்சை மது என்றான். அங்கே விளைந்த திராட்சை மதுவின் இருபது கேஸ்களும் எப்படி உலகப் போரில் ஜெர்மானியரால் திருடப்பட்டு பதுக்கப்பட்டு இங்கிலாந்து ஜெர்மானியர் ஜப்பானியர் என்று வரிசையாக ஒருவரை ஏமாற்றி ஒருவரால் கடத்தப்பட்டு முடிவில் அமெரிக்கா வந்தடைந்தது என்பதையெல்லாம் ஒரு கதை போல் அழகாகச் சொன்னான். பிறகு மதுவின் பெயரைச் சொன்னான். பிறகு தோட்டத்தின் பெயரைச் சொன்னான். வேண்டுமென்றே சில நொடிகள் மௌனமாயிருந்து பின் மைகேலிடம், "பாட்டிலை மறைத்திருக்கும் துணியை விலக்கிக் கொஞ்சம் பெயரைக் காட்டு. என் விவரங்கள் சரியா என்னவென்று பார்க்கலாம்" என்றதும் அறையில் மயான அமைதி. என்னைத் தட்டி, "மைகேல் கையிலிருக்கும் புட்டியிலிருந்து விவரங்களைப் படியேன்?" என்றான்.

மைகேல் பிணம் போலிருந்தான். அவன் கைகளிலிருந்த புட்டியை விலக்கிப் பெயர் தெரியும்படி படித்தேன். ஜோன்ஸ் சொன்ன நாடு தோட்டம் வருடம் எல்லாம் கச்சிதமாகப் பொருந்தின. அருகிலிருந்த வெண்ணைக் கத்தியை மைகேலை நோக்கி வீசினாள் மேரி. அது குறி தவறி எதிரே இருந்த அலமாரியில் பட்டு கண்ணாடி விரிசல்களுடன் விழுந்தது. வினி "அப்பா!" என்று அழுதாள். மேரிக்குப் பேச்சு வரவில்லை.

"ஸோ... யூ ஆர் மைன் டியர்" என்று வினியை நெருங்கினான் ஜோன்ஸ். "வா என்னுடன். இரண்டு வருடங்களுக்கு என்னுடன் இருக்க வா. நீ எனக்குச் சொந்தம். உன் ஆடைகளைக் களைந்து இதோ என் ஓவர்கோட்டை அணிந்து வா"

"அப்பா! நோ! அங்கில்.. ப்லீஸ் ஹெல்ப்" என்று ஜோன்ஸிடமிருந்து விலக முயன்றாள் வினி.

"ப்லீஸ் டேக் மி ஜோன்ஸ். என் மகளுக்குப் பதிலாக என்னை வேலைக்காரியாக எடுத்துக்கொள்.." என்று மகளை இழுத்துக் கொள்ள முயன்றாள் மேரி.

"நோ. வினி, போகலாம் வா" என்றான் ஜோன்ஸ்.

"நோ. இது செல்லாது. போலீஸைக் கூப்பிடுவேன்" என்று எழுந்த மேரியை வேகமாக அடக்கினான் ஜோன்ஸ். மைகேலைப் பார்த்தான். "வாட் இஸ் திஸ்? தோற்றதும் கலாட்டா செய்கிறீர்கள். நான் தோற்றிருந்தால் எப்படி நடந்து கொண்டிருப்பீர்கள்? மைகேல்.. இதானா உன் நாகரீகம்? புதுப்பணக்காரர்களின் கலாசாரமா?"

மைகேல் குரல் நடுங்கப் பேசினான். "ஜோன்ஸ். பந்தயத்தில் நீ வென்றது உண்மைதான்.. உள்ளறையில் போய் பேசலாமா? வேறு ஏதாவது ஏற்பாடு.." தடுமாறினான்.

"ஏன் மைகேல்? இது இரு தரப்பிலும் நியாயமான முறையில் வைத்தப் பணயம். நாணயத்துடன் விளையாடிய ஆட்டம். ஐ வொன். யு லாஸ்ட். நான் தோற்றிருந்தால் வேறே ஏற்பாட்டுக்கு ஒத்துக்கிட்டிருப்பியா? லெட் அஸ் நாட் மேக் இட் வொர்ஸ்" என்றான் ஜோன்ஸ். ".. இந்த அருமையான சாப்பாட்டை வேஸ்ட் பண்ண மனசில்லே.. ஆனா இப்ப இருக்குற நிலையில சாப்பிடப் பிடிக்கலேனா ஐ வில் அன்டர்ஸ்டேன்ட்" என்று எழுந்தான். "வினி, வா போகலாம்" என்றான் மறுபடி.

எனக்கு வியர்த்தது. கைச்சட்டைப் பையிலிருந்து கர்சீபை எடுத்து முகத்தைத் துடைத்துக் கொள்ள நினைத்தேன். ஜோன்ஸிடம் தர மறந்த மூக்குக்கண்ணாடி!

"அப்பா.. அங்கில்.. டூ சம்திங்" என்ற வினியின் குரலில் அழுகையே ஓங்கியிருந்தது.

பேச்சு வராமல் நான் குரலைச் சரி செய்து கொண்டேன். "எக்ஸ்க்யூஸ் மி ஜோன்ஸ். இது உன்னுடைய கண்ணாடி.." என்று நீட்டினேன்.

"என்னுடையது தான். தேங்க்ஸ். நீ வேணும்னா சாப்பிட்டுக் கிளம்பு. நீதான் பாவம். சாப்பிட வந்தவன் இந்த விளையாட்டில் சிக்கிக்கிட்டு சாப்பிட முடியாம.. உனக்கு இந்த சாப்பாடு எங்கே கிடைக்கப் போகிறது? ப்லீஸ் ஈட். நான் வினியுடன் கிளம்புறேன்" என்றான். கண்ணாடியைப் பெறக் கை நீட்டினான்.

"நான் சாப்பிடுறது இருக்கட்டும். நீ வினியுடன் கிளம்ப முடியாது.. காரணம்.." என்றேன். அவனை நேராகப் பார்த்து, "நீ பந்தயத்தில் வெற்றி பெறவில்லை" என்றேன். மெள்ள. தெளிவாக. ஒவ்வொரு சொல்லாக.

"வாட்? யு ஆர் நாட் இன் திஸ். இது எங்க பந்தயம். எங்க பணயம். ஹூ ஆர் யூ?"

"சாட்சி. இந்தப் பந்தயத்துக்கான ஒரே வெளியாள் விட்னஸ்"

"ஸோ? ஐ ஸ்டில் வொன் த பெட். ஹவ் டூ யூ ஸே? யூ மீன் ஐ லாஸ்ட்? இனாமாகக் கிடைக்கும் அரை டாலர் சாராயம் குடிக்கிற உனக்கென்ன தெரியும் நான் சொன்ன விவரங்கள் பற்றி?"

"நீ சொன்ன விவரங்கள் எல்லாம் சரி. பந்தயத்தில் வெற்றி பெறவில்லை அவ்வளவுதான்"

இப்பொழுது வினி, மேரி, மைகேல் எல்லோரும் புது நம்பிக்கையுடன் என்னைப் பார்க்கத் தொடங்கியது சற்றுக் கூச்சமாக இருந்தது. ஜோன்ஸின் சாத்தான் ஒளி என்னைப் பாதிக்காமல் இருக்க, என் கண்களை அப்படி இப்படி விலக்கி அவன் முகத்தைப் பார்த்துப் பேசினேன். "ஜோன்ஸ்.. இந்தக் கண்ணாடி உன்னதுனு சொல்லி வாங்கிக்கிட்டே. ஆனா அது எங்கே கிடந்தது எப்படி எனக்குக் கிடைச்சதுனு சொல்ல அனுமதி கொடு. சொல்ல வேண்டாம்னு இருந்தேன்.. நான் மைகேல் வீட்டுக்குள்ளே வந்தப்போ நீ அவசரமா வெளியே போனே.."

"ஸோ? மேரிக்கும் வினிக்கும் ஒரு பொகே வாங்கப் போனேன்.. என் கல்சர்.."

"ரைட்.. ஆனா இந்தக் கண்ணாடியை விட்டுப் போயிட்டே. எங்கே? மைகேலோட ஸ்டடி ரூம்ல. இதில் என்ன விசேஷம்னு கேட்டின்னா.. இந்தக் கண்ணாடி கிடந்த இடத்துக்கு நேர் எதிரேதான் மைகேல் இந்த மதுப்புட்டிகளை அடுக்கியிருந்தான். விவரங்கள் எல்லாம் வெளிப்படையா தெரியும்படி. எதையும் மறைக்கவில்லை. நமக்கு மது ஊத்துறப்போ மைகேலே சொன்னான். ஸ்டடி ரூமின் ஒளிவெப்பத்துல சரியான பதத்துக்கு வரட்டும்னு நீ கொடுத்த டிப் பற்றிச் சொன்னான்... நாணயமான பணயம் நாணயமான பந்தயம்னு நீ சொன்னதெல்லாம் சரியில்லே.. அதனால இது வெற்றியில்லே.."

"என்ன சொல்றே?"

"ஏமாத்துனு சொல்றேன். ஸ்டடி ரூமுக்கு நீ ரகசியமா போய் எல்லா விவரத்தையும் மனனம் செய்துகிட்டு வெளியே போய் இன்னும் சில விவரம் தெரிஞ்சுகிட்டு வந்து அழகான கதை சொல்லியிருக்கேனு சொல்றேன்.."

"உளறாதே.. உள்ளறையில் இப்ப டிவி பார்த்தப்ப போட்டிருந்தேன்.. அங்கே விட்டிருக்க வேண்டும்.. இதெல்லாம் என்னிடம் பலிக்காது.. என்ன சொல்றே? என்ன உளறல் இது?"

சற்றுத் தயங்கினேன். "ஜோன்ஸ்.. மைகேலின் ஸ்டடிக்குள் நீ வந்ததை நான் பார்த்தேன். நீ இந்தப் பாட்டில் ஒன்றை எடுத்துப் படித்ததை நான் பார்த்தேன். கண்ணாடியைக் கீழே வைத்துவிட்டு விவரங்களை அவசரமாக எழுதிக்கொள்வது போல் ஏதோ செய்ததையும் பார்த்தேன். பிறகு அவசரமாக வெளியேறியதைப் பார்த்தேன்... ஆகவே.. இது உளறல் இல்லை. உன் கதையும் விவரமும் சரின்னு சொல்றேன். பந்தயத்துல மட்டும் ஜெயிக்கலேனு சொல்றேன். மைகேல் கோர்ட்டுக்கு போனா அவன் தரப்பு சாட்சியா எல்லாத்தையும் சொல்வேன்னு சொல்றேன்.. வினியை ஏமாத்திக் கூட்டிப் போக நீ போட்ட சதின்னும் சொல்றேன்.. பாரம்பரியப் பெருமையெல்லாம் வீணாப் போகும்னு சொல்றேன்... இதுக்கு மேலே நீ வினியைக் கூட்டிப் போகணும்னு நினைக்காதேனு சொல்றேன்.."

ஜோன்ஸ் என்னை வெறுப்புடன் பார்த்தான். "நீ சொல்றது பொய்னு உனக்கே தெரியும். அவுட்ரேஜியஸ் கன்ஜெக்சர்ஸ்.. உன்னை யார் நம்புவார்கள்?"

தயங்கினேன். "அந்த அறையில் நான் என்ன செய்து கொண்டிருந்தேன் என்பதைக் கேட்டால் இன்னும் விவரங்கள் சொல்வேன்.. அதற்குப் பிறகு நம்பக்கூடும் இல்லையா?"

மைகேல் எங்கள் இருவரையும் பேந்தப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். மேரி குழம்பியிருந்தாள். வினி இன்னும் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

"என்ன செய்து கொண்டிருந்தாய்?"

"மேரியுடன் தனியாக இருந்தேன். இருவரும் அப்பொழுதுதான் உடை களையத் தொடங்கியிருந்தோம். ஸ்டடியில் காலடி ஓசை கேட்டதும்.. பெரிய விளக்கு திடீரென்று எரியத் தொடங்கியதும்.. அதிர்ந்து.. புத்தக அலமாரிக்குப் பின்னால் உருண்டு ஒளிந்து கொண்டோம். ஒய்ன் ஷெல்ப் எங்களுக்கு எதிரே இருந்ததால் நீ உள்ளே வந்ததையும் எங்களுக்கு முதுகைக் காட்டியபடி ஒய்ன் பாட்டில்களை எடுத்து விவரங்களைப் படித்ததையும் பார்த்தோம்.. உன் செயல்களில் ஒரு அவசரம் இருந்ததை நான் கவனித்தேன்.. வெளியே போகையில் பெரிய விளக்கை அணைக்காமல் போனதைப் பார்த்தோம்.. சில நொடிகளில் வினி உள்ளே வந்து விளக்கை அணைத்துவிட்டுப் போனதையும் பார்த்தோம்.." என்றேன்.

அறையில் புயலடங்கிய அமைதி. "என்னை மன்னித்துவிடு மைகேல்.." என்றேன்.

மேரி அழத்தொடங்கினாள். மைகேலிடம் "அவர் சொல்வது உண்மை. ஜோன்ஸை நாங்கள் பார்த்தோம்.." என்றாள். நான் இதை எதிர்பார்க்கவில்லை.

"ஐ டோன்ட் பிலீவ் திஸ். எல்லாம் பொய்.." என்றான் ஜோன்ஸ்.

"வெல்.. உனக்குத் தெரிஞ்ச உண்மை வேறா இருக்கலாம். கோர்ட்டுல நான் விவரம் சொன்னதும் அவங்க தீர்மானம் செய்யட்டும். பதினெட்டு வயது முடியாத ஒரு பெண்ணை ஏமாத்திக் கூட்டிட்டுப் போக பரம்பரை பாஸ்டன் பணக்காரன் என்னவெல்லாம் செய்வான்னு ஜூரிகள் தெரிஞ்சுக்கட்டும். நான் சொல்றது பொய்யானு தீர்மானம் செய்யட்டும்" என்றேன்.

பார்வையால் என்னை எரிக்க முயன்றுவிட்டு ஜோன்ஸ் விருட்டென்று வெளியேறினான்.

அடுத்தப் பதினைந்து நிமிடங்களுக்கு அறையில் பேச்சில்லை. கொஞ்சம் அழுகை. தொடர்ந்து நிம்மதிப் பெருமூச்சு. சிரிப்பு. வினி ஓடிவந்து என்னைக் கட்டிக் கொண்டாள். "அங்கில், மை சேவியர்!".

மேரி என்னை இறுக அணைத்துக் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். "என் பெண்ணைக் காப்பாற்றினாய்! என்னையும் காப்பாற்றினாய். ரொம்ப நன்றி" என்று விடாமல் அழுதாள்.

மைகேல் மட்டும் அமைதியாக இருந்தான். பிறகு, "எத்தனை நாளாக என் மனைவியுடன்...?"

மேரி வெடித்தாள். "முட்டாள்.. முட்டாள்! இதுவா உன் கேள்வி? உன் மகளை எப்படிப்பட்ட விபத்தில் இருந்து காப்பாற்றியிருக்கிறார் உன் நண்பர்? உனக்கு இந்த சந்தேகக் கேள்விதான் கேட்கத் தோன்றியதா? நீ மனிதன் தானா? நானாவது நேற்று வந்தவள். இவரை உனக்கு எத்தனை நாளாகப் பழக்கம்? சிறுபிள்ளைப் பழக்கம் இல்லையா? உன் மனைவி மேல் உனக்கு நம்பிக்கை இல்லை. நோ. உன் மேல் உனக்கு நம்பிக்கையில்லை. யூ இன்செக்யூர் இன்வெர்டிப்ரெட்.." என்று எழுந்தாள். வேகமாக அறைக்குள் போனவள், திரும்பி வந்தாள். "யு னோ வாட்? என் ஓட்டு ஜான் கென்னடிக்கு. உன் ரிபப்லிகன் தேரை மூழ்கிச் சாகட்டும்" என்று கருவிப் போனது சற்றுச் சிரிப்பாக இருந்தது.

வினி, "அங்கில்.. நிஜமாகவே நீங்க சொன்னபடி நடந்ததா? வெளில தானே உட்கார்ந்திட்டிருந்தீங்க? ஐ நெவர் வென்ட் இன்ஸைட் த ஸ்டடி.. நான் விளைக்கை அணைக்கவில்லை.. ஜோன்ஸின் கண்ணாடியை ஸ்டடியில் எடுத்திங்களா? அங்கே அவர் போனதைப் பார்த்திங்களா? வாட் ஹேபன்ட்?" என்று பதட்டத்துடன் அடுக்கினாள்.

வினியைப் பார்த்துச் சிரித்தேன். "எந்த உண்மை யாருக்குத் தெரிந்து இப்போது என்ன பயன்? உனக்காக.. தப்பா நினைக்காதே.. இன்னும் முதிராத ஒரு பெண்ணுக்காக ஜோன்ஸ் எல்லாவற்றையும் பணயம் வைத்ததும்.. ஒய்ன் விவரங்களைச் சொல்லும் போது அவன் கண்ணில் தெரிந்த வெறியும்.. உன்னை இந்த மாலை முழுதும் தொந்தரவு செய்த விதமும்.. என்னைக் கொஞ்சம் யோசிக்க வைச்சது.. போகட்டும், விடு. ஜோன்ஸ் இனிமே வரமாட்டான். அதுதானே முக்கியம்? எனக்கு அந்தக் கண்ணாடி ஸ்டடில கிடைக்கலேனு மட்டும் சொல்றேன் - நீ இத்தனை கேட்டதாலே" என்றேன்.

"அப்போ பொய் சொன்னீங்களா?"

என்னை வியப்புடன் பார்த்த விமியின் முகத்தை ஏந்தி, "wisdom is often nearer when we stoop than when we soar.." என்று அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன். "அதுவும் வர்ட்ஸ்வர்த். ரெட்டைப் பொருள். இப்படியே எல்லாத்தையும் வியந்து பார்த்து சந்தோஷமா இரு என் செல்லம்.. மை சைல்ட்" என்றேன்.

இதுவரை அமைதியாக இருந்த மைகேல், என் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டான். "உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. வாட் கேன் ஐ டூ பார் யூ?" என்றான்.

என்னென்னவோ சொல்லத் தோன்றியது. அவன் தோள்களைத் தட்டிக் கொடுத்தேன். "கவனமாக இரு" என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பினேன்.

    சில மாதங்களுக்குப் பின் மைகேலிடமிருந்து எனக்கு அழைப்பு வந்தது. அவன் வீட்டில் சந்திக்காமல் பாஸ்டன் துறைமுகப் பகுதியில் ஒரு இத்தாலிய உணவகத்தில் சந்தித்தோம். சிறிது அங்கிங்கு அளைந்துவிட்டு விஷயத்துக்கு வந்தான்.

"வினி மேற்கே ஸ்டேன்பர்ட் போகிறாள். லிட்ரெசர் படிக்கிறாளாம்.."

"நல்லது" என்றேன்.

"மேரி என்னைவிட்டு விலகி ந்யூஹேம்ஷைர்ல அவ அப்பா வீட்டுல இருக்கா. விவாகரத்து வேணும் என்கிறாள். சர்ச்ல சொல்லி வாங்க அவமானமா இருக்கு. பட் வி வில் கெட் டிவோர்ஸ்ட்"

"ஸாரி"

"எல்லாம் என் தவறுதான். உன் மேல் சந்தேகப்பட்டு நடந்ததுக்கு என்னை மன்னிச்சுடு. இதுல நீ தலையிட்டிருக்கவே வேண்டாம்.. இருந்தாலும் என் பெண்ணுக்காக.. என் குடும்ப நிம்மதிக்காக நீ தலையிட்டு.. உன்னைப் புரிஞ்சுக்காமப் போனதுக்காக வெட்கப்படுறேன்.."

"நெவர் மைன்ட்.."

"அல்ப சூதாட்டத்துனால.." மைகேல் குலுங்கி அழத்தொடங்கினான்.

நள்ளிரவு போல் வீடு திரும்பினேன். பெக்கி எனக்காகக் காத்திருந்து நான் உள்ளே வந்ததும் முகம் நிறையப் புன்னகைத்தாள். "சிக்கன் பாட்பை செய்திருந்தேன்.. உன்னுடையதையும் சேர்த்து நானே சாப்பிட்டுவிட்டேன்" என்றாள். "மைகேல் எப்படி இருக்கிறான்?"

விவரங்கள் சொன்னேன். அமைதியாக இருந்தாள். பிறகு என்னைக் கட்டி, "ஐயம் ப்ரவுட் ஆப் யூ" என்றாள்.

    சொல்ல மறந்தேனே? சூதாட்டச் சம்பவத்துக்குப் பிறகு என் மனைவி மைகேலைச் சந்திப்பதில்லை. எங்களுக்குள் புது நெருக்கம் உருவாகியிருக்கிறது. பெக்கி கருத்தரித்திருக்கிறாள். பெண் குழந்தை பிறக்கும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கிருக்கிறது. பெண்கள் சுதந்திரமாகச் செயல்படுவது எனக்குப் பிடிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. வளவளவென்று விடாமல் பேசும் தன்னம்பிக்கை மிகுந்த புத்திசாலிப் பெண் குழந்தை எங்களுக்குப் பிறக்க வேண்டும் என்ற ஆசை உண்டாகியிருக்கிறது. விக்டோரியா, ஹிலரி என்ற இரண்டு பெயர்களில் ஒன்றைத் தேர்வு செய்வோம். யாருக்குத் தெரியும்? இன்னும் ஐம்பது வருடங்களில் என் பெண் அமெரிக்க அதிபராகவும் இருக்கலாம்.

எல்லாம் சூதாட்டப் பலன். ஜோன்சுக்கு நன்றி?




இக்கதை Roald Dahl 1945 வாக்கில் எழுதிய 'Taste' எனும் சிறுகதையின் தழுவல். மொழியாக்கத்தில் சில உரிமைகளை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நிறைகள் டாலுக்குச் சொந்தம். குறைகள் என்னுடையவை.
தொடர்ந்து படித்ததற்கும் பின்னூட்டங்களுக்கும் நன்றி.