பல்கொட்டிப் பேய்

10
9◄

        ரகுவைத் தொடர்ந்து ரமேஷும் நானும் இழுக்கப்பட்டோம். பூசாரி சொன்னதையெல்லாம் ஸ்ரீராம் நினைவில் வைத்திருக்க வேண்டுமே! "சின்னத்தம்பி.. இப்ப நீதான் ஹீரோ. ரஜினிகாந்த். தெரிதா?" என்று பூசாரி அவனை உசுப்பேற்றியிருந்தார். ஸ்டைல் பண்ணுகிறேன் பேர்வழி என்று இவன் சொதப்பாமல் இருக்கணுமே!

எங்கள் வீட்டு வாசல் கதவைத் தாண்டியதும் மற்ற மூவரில் எவருமே என் கண்களுக்குத் தெரியவில்லை. "தம்பிங்களா.. பேய் ஒருத்தரை ஒருத்தர் காட்டாது.. மயக்கி மறைச்சுறும். ஆனா நீங்க பேசுறத ஒருத்தரை ஒருத்தர் கேக்க முடியும்.. மறந்துறாதீங்க. நான் உங்களை பாத்துட்டே இருப்பேன். என் குரலை நீங்க கேட்க முடியும்.. எப்படியாவது சமாளிச்சு பல்கொட்டியை ஏமாத்திறலாம்.. பயந்துறாதீங்க. நான் சொன்னதையெல்லாம் மறந்துறாதீங்க.." என்று எங்கள் பின்னால் அவர் இரைவது கேட்டது.

'இத்தனை நேரம் பேய் என் முகத்தருகே வந்திருக்கணுமே? வரலியே?' என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்த போதே பல்கொட்டி என் முகத்தருகே வந்து உற்றுப் பார்த்தது.. என்னைச் சுற்றியது.. "தம்பி.. எச்சில் அடையாளம் இருக்குதானு பாத்துக்குது!".

"ஹ்ஹா!" என்ற பல்கொட்டியின் ஆவேசம் எங்களை பயமுறுத்தியது. கயிற்றை அறுக்கப் பார்த்து முடியாமல் ஜிவ்வென்று உயரே ஏறியது. "தம்பிங்களா.. கயிறு முனையில அம்மனுக்கு வெட்டின ஆட்டு ரத்தம் கொட்டி கயிறு முச்சும் பூசியிருக்கேன்.. பல்கொட்டியால வெட்ட முடியாது. நீங்க கயித்தை மட்டும் விட்டுராதிங்க"

"ரொம்ப ஸ்ரேஷ்டம்.. துரை, உங்கம்மா பக்தியா துளசிமாடம் எல்லாம் வச்சா ஆணியடிச்சு மாமிசம் தடவிட்டாரு தணிகாசலம்.. என்ன்ன்னவோ நாறுதேனு பாத்தேன்.. ரகு வேறே கன்னாபின்னானு சாப்பிட்டிருந்தானா, சரியா சொல்ல முடியலே.. ஆட்டு ரத்தமா? சரிதான்.. துளசியும் ஆட்டு ரத்தமும் கலந்து.. பலே பலே""

"சும்மா இருடா ரமேஷ்.." என்றான் ரகு.

திடீரென்று எங்களைக் கட்டியிருந்த கயிறு தாறுமாறாக ஆடியது. "தம்பிங்களா.. கயிற விட்டுறாதீங்க. பல்கொட்டி வெள்ளாடத் தொடங்கிடுச்சு.." பூசாரியின் குரல்.

"ஸ்ரீராம்! பிடியை விட்டுறாதே!" என்று அலறினேன். "ரகு.. அவனைப் பாத்துக்கடா"

"எங்கடா? அவன் என் கண்ணுக்குத் தெரிஞ்சா தானே?"

கயிறு ஆவேசமாக ஆடி எங்களை சுழற்றியடித்தது. "மந்திரக்கயித்த வெட்ட முடியாம பேய் உங்களை தூக்கியாட்டி வெளில கொணாரப் பாக்குது.. பேயாத்தா சொன்னாபுலயே"

"ஸ்ரீராம்.. பிடிச்சுக்கடா" என்றேன் மறுபடி.

"ஐயோ! சின்னதம்பி பிடியை விட்டுருச்சுபா!" என்று பூசாரி கூவுவது கேட்டது.

"ஸ்ரீராம்!" என்று அலறினோம். அவனிடமிருந்து பதில் இல்லை. விர்ரென்று பல்கொட்டி எங்களைச் சுற்றி வந்தது. அடுத்த நிமிடங்களில் நாங்களும் எங்களை பிடிப்பைத் தளர்த்தினோம். பூசாரி சொன்னது போலவே பல்கொட்டி தன் வாயருகே இருந்த புகைக் கயிற்றினால் எங்களைக் கட்டித் தலைகீழாகத் தொங்கவிட்டது.

""வவ்வாலாயாச்சுரா.. வாழ்க்கைல வவ்வாலா மாறுவேன்னு நினைக்கவேயில்லே"

"சும்மா இருடா ரமேஷ்.." என்றேன். "ஸ்ரீராம்!" என்று கூவினேன். பதிலே இல்லை. எனக்குப் பயம் வந்தது.

பூசாரி சொன்னது போல் பல்கொட்டி உப்பென்று ஊதிய வேகத்தில் அதன் பற்கள் அத்தனையும், வாய் நடுவில் இருந்த குட்டித் தலையைத் தவிர, கீழே விழுந்து தெறித்து எங்களைச் சுற்றிப் பறந்தன. ஊதிய வேகத்தில் எங்கள் தலைமுடி உதிர்ந்தது. உச்சந்தலையில் கொசு கடிப்பது போல் ஒரு உணர்வு. ஏதும் செய்ய இயலாத நிலையில் தலையைத் தடவிக்கொண்டேன். இனி ரத்தம் சொட்டத் தொடங்கிவிடும். எரிச்சலோடு கைகளைக் காற்றில் துழாவிப் பேயைப் பிடிக்கப் பார்த்தேன்.. பேயின் கழுத்தை நெறித்து என்ன பலன் என்றெல்லாம் தோன்றவில்லை. பயத்தில் எங்கள் இஷ்டத்துக்கு என்னென்னவோ செய்தோம் என்பது பூசாரியின் ரன்னிங் கமென்டரியினால் புரிந்து கொண்டோம்.

"ஸ்ரீராமை காவு குடுத்தப்புறம் தானேடா நம்பளைப் பிடிக்கும்னான் பூசாரி? அதுக்குள்ளே என் தலைல ஓட்டை போட்டுருச்சேடா" என்று அலறினான் ரமேஷ். என் தலையைத் தடவிக்கொண்டேன். நிச்சயம் ஈரமாக இருந்தது.

"ஸ்ரீராம்!" என்று நான் கூவ.. தொடர்ந்து மற்றவரும் கூவ.. அவனிடமிருந்து பதிலே இல்லை. பூசாரி சொன்னபடி பல்கொட்டி எங்களைச் சுற்றி ஆடி வந்தது. திறந்த வாயில் சிறிய தலை இன்னும் கோரமாகத் தெரிந்தது. ஒவ்வொரு சுற்றிலும் அதன் வாயில் தெரிந்த தலையைப் பார்த்து திடுக்கிட்டேன். ஸ்ரீராம் நிச்சயம் மயங்கி இருக்க வேண்டும். ஒரு வேளை.. "தணிகாசலம்!" என்று கூவினேன். "தம்பி எப்படி இருக்கான் பாருங்க.. பாத்து சொல்லுங்க..!"

"ரகு தம்பி மயங்கிருச்சு.. ரமேஷ் தம்பி செத்துருச்சா மயங்கிருச்சா தெரியலே"

"யோவ் குடிகாரப் பூசாரி.. நான் இன்னும் சாவலயா.. நான் மட்டும் செத்தா மவனே உன் மேலே பேயாட்டம் ஆடறேனா இல்லையா பாரு"

"தணிகாசலம்.. என் தம்பியைச் சொன்னேன்.. ஸ்ரீராமைப் பாருங்க! ரமேஷ், சும்மா இருடா! நாம செத்தா எல்லாருமே சேந்து பல்கொட்டியை ஒரு வழி பண்ணிறலாம்.. இப்போதைக்கு பூசாரி திட்டப்படி நடப்போம்.."

திடீரென்று பல்கொட்டி உக்கிரமானது.. புஸ் புஸ் என்று தீப்பொறி.. கோபமும் ஆத்திரமும் பொங்க எங்கள் மீது பாய்ந்து பாய்ந்து விலகியது.. எங்களைச் சுற்றி வெப்பம்.. புகைக்கயிறு எங்களை இறுக்கத் தொடங்கியது..

"ஆகா! பலே பலே! சூப்பருபா" என்ற பூசாரியின் குரல் கேட்டது..

"யோவ்.. பேய் எங்க கழுத்தை இறுக்கி தணல்ல போடப் போவுது.. நீ ரஜினிகாந்த் படமாட்டம் விசிலடிக்கிறியா?"

"ஆமா தம்பிங்களா.. சின்னத்தம்பி சூப்பர் ஸ்டாரு. பல்கொட்டி இந்தப்ப சுத்தி வந்துச்சா.. தம்பி தொங்கிட்டிருந்தபடியே உல்டாவா ஒரு பல்டியடிச்சு காலால பல்கொட்டி வாயில இருந்த குட்டித் தலையை உதைச்சு தட்டி விட்டிருச்சு.. பறந்து விழப்போன தலையை அலாக்கா எம்பிப் பிடிச்சிருச்சு.. சூப்பர்"

எனக்குப் பெருமையாக இருந்தது.. பிழைத்து விடுவோம் என்ற நம்பிக்கை. இனி பூசாரி சொன்ன எதையும் ஸ்ரீராம் மறக்காமல் செய்தால் சரி. தம்பியுடையான் பேய்க்கு அஞ்சான்.

பல்கொட்டி ஆவேசமாக ஸ்ரீராமையே சுற்றி வருவது பூசாரி சொல்லச் சொல்லப் புரிந்தது. "பயந்துராத ஸ்ரீராம், தலையை மட்டும் திருப்பிக் குடுத்துடாத.. ஏறக்குறைய விடியத் தொடங்கிடுச்சுடா.." என்ற ரகுவின் குரலைக் கேட்டதும் நிம்மதியானது. "ரகு.. நீ பூட்டகேஸ்னு நினைச்சுட்டேன்.. சாரிடா" என்றேன்.

ஒரு மணி நேரம் போல் எங்களைக் கொடுமைப்படுத்திய பேய் விடியலில் சட்டென்று காணாமல் போனது. கீழே விழுந்த எங்களை பூசாரி ஓடி வந்து மறுபடி ஆட்டு ரத்தக் கயிற்றினால் கட்டி வீட்டுக்குள் இழுத்து வந்தார். எங்கள் தலைக்காயங்களைத் துடைத்து விபூதி பூசினார். எல்லோரும் ஸ்ரீராமைக் கட்டிப் பிடித்துப் பாராட்டினோம். நன்றி சொன்னோம்.

"தணிகாசலம்.. நீங்க சொன்னபடி பல்கொட்டி என்னைச் சுத்தி சுத்தி வந்தப்போ தலையை எடுக்கத் தாவினேன்.. ஆனா அது விலகி விலகி சிரிக்குது.. அதான் அடுத்த தடவை வந்தப்ப ரஜினி ஸ்டைல்ல ஒரு பல்டி அடிச்சு தலையை தூக்கியடிச்சு இடது கையால ஒரு கேச் பிடிச்சேன்.."

"ரொம்ப ஓவரா போவாதடா டேய்.. தலையை பத்திரமா வச்சிருக்க இல்லே?"

"இதோ" என்று காட்டினான். ஒரு பெரிய கோலி உருண்டை போல் வழவழப்பாக இருந்த எலும்பு உருண்டையின் நடுவே கரும்பொட்டு. இப்போது பார்ப்பதற்கு சாதுவாக இருந்தது. பூசாரி அதை வாங்கிக் கொண்டார். "அம்மனுக்கு மாலை கட்டிப் போட்டுர்றேன் தம்பிங்களா. பல்கொட்டி பயமே வராது இனி.. சின்னத்தம்பி.. நான் சொன்னபடி பேயாண்ட கேட்டில்ல?"

"தலையைக் குடு.. உன்னை மட்டும் விட்டுடறேனனு சொல்லிச்சு பேய் மொதல்ல. தலையைக் குடுக்காட்டி உங்க அத்தனை பேரையும் ரத்தம் உறிஞ்சு சாவடிக்குறதா பயமுறுத்திச்சு.. சுத்தி சுத்தி வந்து அதட்டலும் மிரட்டலும்.. நான் எதுக்குமே பதில் சொல்லாம அமைதியா இருந்தேன்.. கடைசில பேய் கெஞ்ச ஆரம்பிச்சு.... தலையை குடுத்துரு அத்தனை பேரையும் விட்டுறதா சொல்லிச்சு.. அப்பத்தான் பூசாரி சொன்னாப்புல பேய் கிட்டே சொன்னேன்.."

"என்ன?"

"முப்பது வருஷம் கழிச்சு வானு"

"அடப்பாவி.. டேய்.. தணிகாசலம் முன்னூறுனு இல்லே சொன்னாரு?"

"ஆமா தம்பி.. நான் கூட முன்னூறு மில்லி மாதிரினு எத்தினி தபா சொன்னேன்?"

"தெரிலடா.. பயத்துலயும் அவசரத்துலயும்.." என்ற ஸ்ரீராமை முறைத்தோம். பூசாரி சொன்ன முக்கியமான விஷயத்தைக் கோட்டை விட்டுவிட்டான். முன்னூறில் ஒரு சைபர் குறைத்துவிட்டான் "ஏண்டா.. இதென்ன உன் கணக்கு பரீட்சையா? முப்பது வாங்க? வாழ்க்கை பரீட்சைடா" என்றான் ரகு.

"முப்பது வருசத்துல திரும்பி வந்தா என்ன பண்றது?"

"போனாப் போகுது" என்றார் பூசாரி. "சின்னத்தம்பியை கோவிக்காதீங்க.. அதாலதானே இன்னிக்கு பிழைச்சு வந்தீங்க.." என்ற பூசாரி பேச்சைக் கேட்டு அடங்கினோம். அவர் தொடர்ந்தார். "தம்பிங்களா..இன்னும் முப்பது வருசத்துல பல்கொட்டியே காணாமப் போயிறலாம்.. அப்படி இல்லின்னா கூட உங்க அத்தினி பேருக்கும் கல்யாணம் கட்டிக் குடும்பமாயிரும்.. பொஞ்சாதி பிள்ளைக் குட்டிங்க தொல்லையைப் பாத்து.. இருக்குற பேய் பிசாசுங்களே போதும்னு பல்கொட்டி வராமலே இருந்துரும்"

"கண்டிப்பா வரும்" என்றான் ரகு. "நீ வேணா பாரு துரை. முப்பது வருஷம் கழிச்சு தனியா இருக்குறப்ப ஒரு நாள் ராத்திரி நிச்சயம் வரும்".

9◄ ►11